Oglądając nakielskie fotografie widać, jakim szybkim zmianom architektonicznym ulega nasze miasto. Są jednak jeszcze miejsca, które mimo upływającego czasu, niewiele się zmieniły.
<!** Image 2 align=right alt="Image 56995" sub="Ulica Bydgoska w Nakle od strony Rynku na starej widokówce z początku dwudziestego wieku. /Fot. Archiwum Muzeum Ziemi Krajeńskiej
">Tak jest na przykład z ulicą Bydgoską, szczególnie z jej północną stroną, od ulicy księdza Piotra Skargi do Rynku.
Po kapitalnym remoncie elewacji, niezwykle efektywnie wygląda obecnie kamienica przy ul. Bydgoskiej 38, która przed II wojną światową należała do wybitnego nakielskiego lekarza Pawła Majewskiego. Zaprojektował i pobudował ją w latach 1907-08 znany bydgoski architekt, Rudolf Kern. Cenionego lekarza stać było na zamontowanie takich luksusów, jak kominki, boazerie, linoleum czy witraże w oknach klatki schodowej.
Właściciel, który wraz z rodziną zamieszkiwał drugie piętro, starał się starannie dobierać lokatorów. Mieszkała tutaj zarówno inteligencja, nauczyciele, buchalter, jak i wzięci nakielscy rzemieślnicy. Mniej zamożni, których stać było na niższy czynsz, zamieszkiwali oficynę, znajdującą się w podwórzu.
<!** reklama left>W parterze budynku, podobnie jak to miało miejsce w przypadku innych kamienic, były punkty handlowe, usługowe lub gastronomiczne.
Kamienicę nr 36, gdzie obecnie mieści się, między innymi, zakład jubilerski, w 1909 r. postawił prowadzący w mieście działalność ogrodniczą Eduard Graf. Kolejną kamienicę o nr 34 w 1899 r. zbudowano dla mistrza siodlarskiego Karla Urbana.
Natomiast budynki stojące na rogu dzisiejszej ul. Bydgoskiej i Pocztowej mają jeszcze cechy bardziej skromnego budownictwa z połowy XIX w. Są one również starsze. Kamienica narożnikowa o nr 42, gdzie dziś mieści się sklep mięsny, kontynuujący jeszcze przedwojenną tradycję, gdyż ówcześnie jej właścicielem był mistrz rzeźnicki Kowalski, zbudowana została w latach 1866-1870 przez Nikodema Grabowskiego, natomiast sąsiadująca z nią przez ul. Pocztową kolejna kamienica o nr 44, powstała w latach 80. XIX w. Ciekawa jest również południowa strona ul. Bydgoskiej, gdzie stare budynki z przełomu XIX i XX w., mieszczące, min., sławną „Słodką Dziurkę” Małolepszego, sklep odzieżowy czy piekarnię Karolczaka, przeplatają się z budynkami współczesnymi. Mają jednak one niezwykle interesującą architekturę zaprojektowaną przez równie popularnych w tym czasie architektów i budowniczych Juliusa Schumanna i Oskara Lienaua. Szczególnie ten pierwszy pozostawił po sobie wiele budynków, głównie wzdłuż ul. Długiej.
Autor jest dyrektorem Muzeum Ziemi Krajeńskiej w Nakle
