Kodeks prawa kanonicznego podaje, że w Wielkim Poście „wierni powinni przeznaczać więcej czasu na modlitwę, wykonywać uczynki pobożności i miłości, podejmować akty umartwienia przez wierniejsze wypełnianie własnych obowiązków, zwłaszcza zaś zachowywać post i wstrzemięźliwość”.
- Kiedyś okres Wielkiego Postu był w Polsce bardziej surowo przestrzegany, bo już od Popielca aż do Wielkiej Nocy nie jadło się mięsa. W „Chłopach” Reymonta możemy przeczytać, że w Środę Popielcową gospodynie parzyły garnki i patelnie, żeby wypłukać resztki tłuszczu. Jadło się postnie z oliwą i olejem - mówi ksiądz kanonik Ryszard Pruczkowski, proboszcz parafii pw. Bożego Ciała na bydgoskim Szwederowie.
Nie zapomnij o świątecznych życzeniach
W jadłospisie dominowały kapusta, ziemniaki, śledź i żurek. Oczekiwanie na Święta Zmartwychwstania Pańskiego rozpoczynało się w Popielec i trwało przez 40 dni. O wyjątkowości tego okresu przypominały nazwy kolejnych niedziel: Wstępna, Sucha, Głucha, Czarna i Męki Pańskiej, nazywana dziś Palmową.
Wielkanoc to święto ruchome
Każdego roku Wielkanoc przypada w innym terminie, ponieważ w kalendarzu liturgicznym Kościoła jest to święto ruchome, ustalane według kalendarza księżycowego, stosowanego w tradycji żydowskiej do wyznaczania dnia Paschy. O tym, że Wielkanoc będzie zawsze obchodzona w pierwszą niedzielę po pierwszej wiosennej pełni Księżyca zdecydowano w 325 roku na I Soborze Nicejskim. W efekcie tych ustaleń, święta Wielkiej Nocy mogą więc wypadać pomiędzy 22 marca a 25 kwietnia.
Od Niedzieli Palmowej rozpoczyna się Wielki Tydzień, którego kulminacją jest Triduum Paschalne: Wielki Czwartek, Wielki Piątek i Wielka Sobota.
