Wielka Sobota jest ostatnim dniem Wielkiego Tygodnia. To wtedy wierni udają się do kościołów, gdzie kapłani święcą pokarmy na stół wielkanocny. Święconka w Polsce znana jest powszechnie od wieków. W zachodnich regionach współczesnej Polski, które znalazły się w jej granicach po II wojnie światowej, święcenie potraw było jednak prawie nieznane, a na Kaszubach tylko zamożniejsi i szlachcice w Wielką Sobotę przywozili końmi proboszcza dla poświęcenia pożywienia świątecznego. Podobnie było też na Śląsku, gdzie zwyczaj święcenia wielkanocnych potraw upowszechnił się dopiero w latach 70. i 80. XX wieku.
W wielkanocnym koszyczku powinno się znaleźć siedem pokarmów, które mają nam zapewnić przez cały rok obfitość, płodność dostatek oraz zdrowie.
Do koszyczka zazwyczaj wkłada się:
- chleb (symbolizuje ciało Chrystusa, ma zapewnić dobrobyt)
- jajko (symbol odradzającego się życia)
- baranek (oznacza pokorę i łagodność)
- wędlina (przynosi dostatek, zdrowie i płodność)
- sól (oznacza przyjaźń i prostotę życia, ma odpędzić zło)
- chrzan (symbolizuje siłę, ma przynosić zdrowie)
- ciasto (symbol umiejętności i doskonałości)
Przed laty w Niedzielę Wielkanocną nie do pomyślenia było, żeby zjeść coś, co nie zostało poświęcone w Wielką Sobotę. Stąd suto zastawione stoły czekały na przyjazd kapłana.
Zobaczcie w naszej galerii zdjęcia ze Święconki w Bydgoszczy:
