Średniowieczne Bestiariusze
Bestiariusz to nic innego jak średniowieczny gatunek literacki. Jego funkcja była w głównej mierze dydaktyczna, dlatego też egzemplarze bestiariuszy były zwykle iluminowane. Zawierające szereg ilustracji (iluminacji) manuskrypty miały służyć lepszemu objaśnieniu wiernym dogmatów wiary oraz zasad etyki chrześcijańskiej.
Zobacz w galerii najdziwniejsze wizerunki zwierząt w średniowiecznych bestiariuszach. Wyglądają jak MEMY!
Zasadniczą częścią bestiariuszy był opis zwierząt – realnych i baśniowych – wraz z komentarzami.
Jacob van Maerlant, Der Naturen Bloeme (ok. 1350 r.)
Podejście twórców bestiariuszy było, można by rzec, naukowe. Starali się oni opisać i zilustrować zwierzęta zarówno faktycznie istniejące, jak i te, których istnienie przyjmowano za oczywistość. Należały do nich:
- wiwerny
- smoki
- gryfy
- bazyliszki
- jednorożce
Skąd przekonanie o istnieniu powyższych gatunków? Z literatury antycznej. W średniowieczu uznawano, że kreatury takie jak smoki czy gryfy chodzą po świecie, lecz są egzotyczne i rzadkie.
Jacob van Maerlant, Der Naturen Bloeme (ok. 1350 r.)
Wiele rzeczywistych zwierząt obdarzonych było przez autorów bestiariuszy fantastycznymi cechami lub niezwykłym wyglądem. Niektóre z nich pojawiały się jako elementy herbów rodowych lub stanowiły motyw przewodni godeł heraldycznych. Zobacz najdziwniejsze przedstawienia w galerii.
