Śpiewanie zbliża ludzi

Rozmowa z Iwoną Kufel, śpiewaczką świeckiego chóru Parati Semper, który w tym roku obchodzi 10. rocznicę swojego powstania.<!** Image 2 align=none alt="Image 200369" sub="Iwona Kufel jest też kronikarką chóru, posiada w swoich zbiorach wiele zdjęć z wyjazdów chóru do Danii, Austrii, Szwecji i Niemiec / Fot. Archiwum chóru">

Zespół istnieje od 2002 roku, jednak pod szyldem Parati Semper funkcjonuje od siedmiu lat, skąd ta nazwa?

Te słowa oznaczają „zawsze gotowi” - to jest cytat z listu Jana Pawła II, który w 1985 roku był skierowany do młodych ludzi. Chór powstał w 2002 roku przy parafii pod wezwaniem świętego Józefa w Świeciu. Od początku dyrygentem jest Łukasz Porożyński, wybitny muzyk, jednocześnie doskonały organizator, który do swojej wizji artystycznej potrafił przekonać zarówno młodych jak i starszych członków zespołu. I tak z kościelnego chóru, który początkowo miał tylko uświetniać swoim śpiewem nabożeństwa liturgiczne, staliśmy się znanym w kraju i poza jego granicami zespołem. Od kilku lat korzystamy z gościnności i opieki parafii Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Świeciu.

W waszym repertuarze, oprócz pieśni sakralnych i patriotycznych, sporo jest znanych „wiecznie zielonych” utworów muzyki rozrywkowej, to chyba najbardziej przyciąga do was młodych?

Śpiewanie zbliża ludzi, to nie jest tylko pusty frazes, widać to wyraźnie w naszym zespole. W tej chwili śpiewa u nas 37 osób. Są wśród nas pedagodzy, pracownicy służby zdrowia, prawnicy, studenci i uczniowie. Godziny prób, wspólne wyjazdy na przeglądy, konkursy lub na zaproszenie zaprzyjaźnionych zespołów, sprawiły, że wszyscy doskonale się znamy i przyjaźnimy, a bariera wiekowa nie ma tu nic do rzeczy.

Prawie nie ma miesiąca, by informacja o jakimś waszym osiągnięciu nie trafiła na łamy lokalnych mediów, który z tych sukcesów ma dla Pani szczególną wartość?<!** reklama>

Każda nagroda i wyróżnienie daje powód do dumy. Jednak pierwsze miejsce podczas przeglądu chórów mieszanych w Kartuzach, zdobyte już w drugim roku naszego istnienia miało wartość szczególną. Tak jak nagroda zdobyta dwa lata później na międzynarodowym konkursie w słowackim Namestowie. Nagrody i wyróżnienia są przyjemne, jednak najważniejszy jest sam fakt śpiewania i ustawicznego dążenia do doskonałości. Muzyka chóralna najlepiej brzmi w zabytkowych wnętrzach kościołów, zamków lub pałaców. Na mnie największe wrażenie zrobił nasz występ na zamku w Kórniku, niedaleko Poznania. Zabytkowe budowle wypełnione perfekcyjnie wykonana muzyką, odsłaniają wtedy swoje piękno w całej krasie.