30 czerwca 1946 roku odbyło się tzw. referendum ludowe, w którym udział wzięło w Bydgoszczy 94 proc. uprawnionych mieszkańców. Wyniki głosowania były korzystniejsze dla władzy niż w innych miastach regionu, co tłumaczono później robotniczym charakterem miasta.

30 czerwca 1965 roku w Bydgoszczy oddano do użytku budowaną od wielu lat centralę telefoniczną na Błoniu, do której podłączyć miano 2200 abonentów z osiedla, oczekujących na to od trzech lat. W ciągu dwóch miesięcy nowa centrala miała przejąć kilka tysięcy dotychczasowych abonentów z różnych rejonów miasta, co miało umożliwić rozbudowę i powiększenie pojemności centrali „Śródmieście” do 10 tys. numerów. Od tej pory numery telefoniczne bydgoszczan stały się pięciocyfrowe: z „2” na początku dla śródmieścia, „3” - dla Błonia, Okola i Szwederowa, „4” - dla pozostałych części miasta.