Z RADOSŁAWĄ STASZAK-KOWALSKĄ, wiceprezes bydgoskiej Izby Lekarskiej, ordynator oddziału Pneumonologii i Alergologii Wojewódzkiego Szpitala Dziecięcego w Bydgoszczy rozmawia Magdalena Jasińska.
<!** Image 2 align=none alt="Image 176756" >
Gdzie jest Pani dom rodzinny?
Jestem rodowitą bydgoszczanką, a od 1989 roku mieszkam w Białych Błotach - mam furtkę do lasu i jest to ogromna zaleta tego miejsca.
W którym momencie Pani wiedziała, że medycyna będzie Pani życiem?
Od początku szkoły podstawowej wiedziałam, że będę lekarzem pediatrą, choć w mojej rodzinie nie ma lekarzy, za to są sami budowlańcy.
<!** reklama>
Gdzie Pani studiowała?
Zaczynałam studia w Poznaniu, po dwóch latach przeniosłam się do Gdańska, a kończyłam wydział lekarski w Bydgoszczy. Lepiej mi szła nauka na studiach niż w liceum. Skończyłam z czerwonym dyplomem i wyróżnieniem Primus Inter pares. Ponieważ mój mąż, z którym się pobraliśmy dość szybko – na drugim roku studiów – sam studiował na WSP i miał dużo czasu wolnego, to ja zdawałam wszystkie egzaminy jak najszybciej.
Po studiach od razu znalazła Pani pracę w szpitalu?
I to tym samym, w którym pracuję do dziś.
Musiała Pani z czymś walczyć psychicznie rozpoczynając pracę w szpitalu.
Walczyłam na onkohematologii - tam się ocieraliśmy każdego dnia o śmierć dzieci. Do tego nikt nigdy nie może się przyzwyczaić i się z tym pogodzić. Lekarz tam prowadził dziecko od momentu przyjęcia na oddział do końca pobytu i bardzo się z tymi pacjentami zżywaliśmy.
Jednak zmieniła Pani oddział?
Raz, że czułam się trochę wypalona zawodowo, a po drugie, namawiała mnie profesor Boroniowa na zrobienie specjalizacji pneumonologii. Posłuchałam jej, bo to była najcudowniejsza profesor - potem stanęłam do konkursu na ordynatora oddziału i go wygrałam.
Jak Pan odreagowuje stresy zawodowe?
Relaksuję się między jedną a drugą pracą... W lecie jest to działka, choć mąż mnie nie zawsze tam wpuszcza.
Czy rodzina nigdy nie nalegała, by Pani trochę sobie odpuściła obowiązków zawodowych?
Mąż na pewno, a dzieci, kiedy miałam wyrzuty sumienia, że poświęcam im za mało czasu, powiedziały kiedyś mi, że to nie ilość tylko jakość się liczy.
Jest Pani pracoholikiem?
Nie jestem pracoholikiem, choć jak mam wolny czas, to się nudzę. Ale ja lubię pracować, może dlatego, że ta praca jest tak urozmaicona - nie ma takiego samego dziecka i takiej samej jednostki chorobowej.
Na działkę mąż nie wpuszcza więc gdzie jest Pani królestwo.
W domu - wszystkie kwiaty są pod moją opieką. Lubię czytać książki. Często też podróżujemy. Udaje mi się kilka razy w roku wyjechać z mężem w ciekawe miejsca. W tym roku byliśmy w Meksyku.
Wraca Pani do krajów, które już zwiedziła?
Staram się nie. W tym roku wybieramy się jeszcze do Czarnogóry i Albanii. Mamy taką grupę bliskich przyjaciół i znajomych – około 30 osób i z nimi podróżujemy.
To są najczęściej lekarze?
Najczęściej artyści, muzycy, plastycy, nauczyciele i lekarze. Jesteśmy już bardzo zgrani i świetnie nam się wspólnie podróżuje.
Często Pani wybiera się do przybytków kultury.
Tak - nasze towarzystwo jest mocno rockandrollowe. Kocham każdą muzykę: opery, standardy jazzowe i uwielbiam big-band Józka Eliasza. Jak mam czas, to biegam do Eljazzu na koncerty. Mamy taką rodzinę „żukową”, tzn. przyjaźnimy się z grupą Żuki i z nimi spędzamy dużo czasu. Nadajemy na tych samych falach, bawimy się rewelacyjnie i nigdy się nie nudzimy. Trzymamy się także z Elą i Markiem Czekałłami i Joachimem Perlikiem - może dlatego lubię każdy rodzaj muzyki.
Ma Pani marzenia zawodowe?
Mam nowy szpital w 2013 roku.
-----
Wywiad w radiu
Magda Jasińska zaprasza do wysłuchania audycji „Zwierzenia przy muzyce” w Polskim Radiu PiK w każdy wtorek o godzinie 23.03 i sobotę o godzinie 15.05.
