33-letni Wojciechowski ostatni raz na podium prestiżowej imprezy stanął w 2019 roku. W szkockim Glasgow został halowym mistrzem Europy, a w chińskim Wuhan zdobył złoto Światowych Wojskowych Igrzysk. Gdy sięgał po ten drugi medal, jego ówczesny szkoleniowiec Wiesław Czapiewski przegrał walkę z rakiem.
- To był dla mnie potężny cios. Musiałem się pozbierać psychicznie, poszukać nowego trenera. Podjąłem współpracę z Wiaczesławem Kaliniczenko. Trzy lata treningów nie przyniosły wyników na miarę oczekiwań. Zakwalifikowałem się na igrzyska do Tokio, ale tam nie przebrnąłem eliminacji. To było rozczarowanie. Skakanie na poziomie 5,50-5,70, a bywało i gorzej, nie było satysfakcjonujące. Tegoroczny sezon halowy też był nieudany. Nie wypełniłem wskaźnika na mistrzostwa świata. W tej sytuacji zakończyłem współpracę z trenerem Kaliniczenko.
Wojciechowski, którego skakać o tyczce nauczył Roman Dakiniewicz, trzykrotnie bez powodzenia startował na igrzyskach. W Londynie nie zaliczył żadnej wysokości, w Rio de Janeiro i Tokio też nie przebrnął eliminacji.
- Nie poddaję się. Chcę przełamać to fatum za dwa lata w Paryżu. W klubie do trenowania wrócił trener Włodzimierz Michalski, z którym świętowałem sukces w Daegu. Tam cieszyliśmy się z mojego zwycięstwa i czwartego miejsca jego syna Łukasza. Teraz prowadzi młodych skoczków wzwyż. Początkowo poprosiłem go by rozpisał mi treningi, potem doszły rozmowy telefoniczne, wreszcie trener pojawił się przy rozbiegu. Jest ciężko, ale są efekty. Chcę spokojnie kontynuować przygotowania z nadzieją, że wrócę do wysokiego skakania.
