Pan minister tańczył

<!** Image 1 align=left alt="http://www.express.bydgoski.pl/img/glowki/zaluski_mariusz.jpg" >Miało być pięknie, a przynajmniej piękniej. Ot, choćby zamiast tradycyjnych „pedałów do gazu” miała być „tolerancja dla tradycji”. A było prawie jak zwykle. Na szczęście „prawie” robi jednak wielką różnicę.

Obecne Parady Równości to oczywiście nie te emocje, co kiedyś. Szczególnie, że nikomu już nie przychodzi do głowy pomysł ich zakazywania. Wiadomo, jaki będzie rytuał, kto, kiedy i co krzyknie, jaki były minister z SLD będzie tańcował na platformie, a kto pierwszy rzuci kamieniem. Przywykliśmy. I może o to chodzi, żeby przywyknąć, choć, oczywiście, nie do kamieni. Bo przecież problemem Polski nie jest prawny ucisk mniejszości seksualnych, ale ogromna kulturowa niechęć, zmieniająca się niekiedy w agresję. Na to nie ma nic lepszego niż spokojne przywyknięcie do tego, że środowiska mniejszościowe są i będą. Choć sporo zależy tu też od tych środowisk, bo paru aktywistów musi zrozumieć, że Polska nigdy nie będzie Holandią.

<!** reklama right>Przeciwnicy parady wymyślili tym razem marsz w obronie praw rodzin wielodzietnych, stawiając na młode rodziny z fajnymi dzieciakami, a nie wygolonych młodzianków wspartych moherowym desantem. Pomysł niezły, wskrzeszający myśl klasyka, że nie należy palić komitetów, tylko zakładać własne.

No i prawie się udało. Prawie, bo przykleili się do tego polityczni ortodoksi ze swoimi „wstrętnymi pederastami” i hasłami „Eurosodomia - halt”. Mamy więc jak w banku lament zachodniej prasy nad naszym zacofaniem. A dopiero co odnieśliśmy w polityce zagranicznej sukces niebywały. Unia w sporze z Rosją wreszcie stanęła za nami murem, na zasadzie wszyscy za jednego. I to jest tak naprawdę ważniejsze od lamentów nad tym, co różni nieszczęśnicy wygadują na marszach i paradach.