O czym mówią bydgoskie drzewa?

Nastały ciężkie czasy dla roślin - zwłaszcza dorodnych drzew, które coraz częściej muszą ustępować technice i komercji. Wycina się je dla realizacji mniej lub bardziej ważnych inwestycji, a potem zastępuje sztucznie stworzonymi, modnymi dziś, karłami w donicach i... zapomina. A przecież rośliny stojące na bydgoskich ulicach - jak twierdzą znawcy tematu - wymagają szczególnej opieki. Winny być nawożone specjalnie dobranymi, wolno rozkładającymi się preparatami. Powinny być podlewane dwa razy w ciągu doby - rano i wieczorem, czyli wtedy, kiedy temperatura powietrza nie jest jeszcze zbyt wysoka.

<!** reklama>

Niewielu z nas wie, że ziemia w donicy może nagrzać się nawet do 100 stopni. Dzieje się tak, bo zbyt mała powierzchnia ogranicza parowanie wody, czyli naturalne schładzanie otoczenia. Takie warunki tylko na krótko znoszą wyjątkowo odporne rośliny. Wymiana tych, które nie poradziły sobie, jest zapewne o wiele droższa od utrzymywania drzew rosnących w gruncie.

Tego, dlaczego człowiek bez roślin żyć nie może, tłumaczyć już nikomu nie trzeba. Dam więc sobie spokój - a Państwu oszczędzę nudnego studiowania liczb - z przeliczaniem, ile kilkunastoletni dąb produkuje tlenu, a ile tego gazu wydali rachityczna karłowata wierzba czy krótko przystrzyżona trawa. Dodam tylko, że rośliny „czują” i „porozumiewają się”. Robią to inaczej niż my, bo wykorzystują substancje chemiczne. Dzięki odpowiednim związkom potrafią „informować się” na przykład o atakach owadów... Wolę nie wiedzieć, o czym „mówią”, kiedy umierają z pragnienia.