Najnowsza premiera Teatru Polskiego w Bydgoszczy pochyla się nad kontynentem ubranym w bodaj najwięcej stereotypów, opinii

Czy po piątkowej premierze łatwiej będzie zrozumieć prawdziwe dylematy Czarnego Lądu? Twórcy przedstawienia, którzy nigdy w Afryce nie byli, postarali się wyjść poza europejskie klisze, ale nie mają się ani za specjalistów, ani za wybawców, czy lekarzy.

Zdają sobie sprawę, parafrazując psychiatrę, pisarza i rewolucjonistę Franza Fanona, że nie ma ma jednej Afryki. - To nie jest opowieść o Ryszardzie Kapuścińskim w Afryce. Ani opowieść o Afryce. Ani o tym, jak można przedstawić Afrykę, ani o tym, jak nie należy jej przedstawić - zapowiada zespół realizatorów.

Tłumaczą, że przedstawienie Afryki uchodzi za wyzwanie niemożliwe lub zakazane dla tych, którzy nie mają bezpośredniego wglądu w bieżącą sytuację państw i społeczeństw kontynentu. Ci, którzy tam nie są, nie byli i nie będą, nie powinni wypowiadać się w sprawie tych, którzy tam są.

Ci, których tam nie ma, nie mają żadnego związku z ropą z Nigerii, firmami telekomunikacyjnymi, finansującymi wojnę w Kongu, ani z epidemią AIDS. Spektakl będzie podróżą reportera po miastach odwiedzanych niegdyś przez Ryszarda Kapuścińskiego. Co się w nich zmieniło? Jaki ślad zostawia postkolonializm? Scenografię tworzy coś w rodzaju pudełka do wytwarzania dźwięków, ale same dźwięki nie będą prostym odniesieniem do afrykańskich melodii czy rytmów.

„Afryka”. Reżyseria: Bartek Frąckowiak, dramaturgia: Agnieszka Jakimiak, scenografia, kostiumy: Anna Maria Karczmarska, muzyka: Krzysztof Kaliski, światła: Agata Skwarczyńska. Występują: Klara Bielawka, Szymon Czacki (oboje gościnnie), Maciej Pesta, Sonia Roszczuk, Jakub Ulewicz, Anita Sokołowska.(kb)