Mógł wypaść przez okno

Bywa, że dziecko uważane przez otoczenie za nieznośne albo rozkojarzone cierpi na Zespół Nadpobudliwości Psychoruchowej (ADHD), który wymaga terapii.

<!** Image 2 align=right alt="Image 25599" >Objawy ADHD występują w trzech sferach - poznawczej, emocjonalnej i ruchowej.

Trzecia szkoła

- U mojego syna zauważyłam nietypowe zachowania, gdy miał 2-3 lata. Miał nadmiar energii i nie wyczuwał niebezpieczeństwa, np. gdy coś mu się spodobało za oknem, potrafił wychylić się tak, że mógł wypaść - opowiada mama 11-letniego chłopca. - Staram się umieścić syna już w trzeciej szkole. W pierwszej go nie chcieli, bo się buntował. W drugiej sprawiał kłopoty na przerwach. Nauczyciele nie są przygotowani i nie mają warunków, żeby zajmować się takimi dziećmi, jak moje. Wśród otoczenia z kolei spotykam się ze złośliwością. Ludzie niby wiedzą o ADHD, ale nie rozumieją, tak naprawdę, co to jest.

Dr Jadwiga Jastrząb, wicedyrektorka SP nr 33 Terapeutycznej w Toruniu podkreśla, że trudno rozróżnić dzieci ruchliwe od dzieci z ADHD. Tym bardziej, że osobną grupą są też dzieci niewychowane, którym na wszystko się pozwala.

<!** reklama left> - Dzieci z ADHD mogłyby chodzić do zwykłych szkół, gdyby nauczyciele mieli odpowiednie kwalifikacje i przygotowani do tego byliby inni uczniowie. Dziś jest to bardzo trudne, m.in., ze względu na liczbę dzieci w klasach. Opieki wymagają też rodzice dzieci z ADHD. Jestem za tym, żeby tworzono klasy integracyjne z drugim nauczycielem. Nad dzieckiem z ADHD trzeba czuwać nie tylko na lekcjach, także w czasie przerw - tłumaczy dr Jastrząb. - Nie wyobrażam sobie klasy złożonej z samych dzieci z tym zespołem, bo każdemu z nich trzeba poświęcić więcej czasu, każde wymaga indywidualnego podejścia, spokoju, trzeba przewidywać jego zachowanie. Zazwyczaj występują u nich dodatkowe zaburzenia, jak dysleksja czy dysgrafia.

Bywają bardzo zdolne

Uczniowie z ADHD są ciągle o coś obwiniani, traktowani jako złe dzieci, bo bywają agresywni.

- A czasami, te które pracują w domu, osiągają dobre rezultaty - zaznacza dr Jastrząb. - Bywają bardzo lotne. Prą do przodu, absorbują nauczyciela, domagają się wyłączności. Wiele z nich ma wysoki poziom inteligencji.

Pierwsze symptomy ADHD może zaobserwować rodzic. Wtedy trzeba zgłosić się do lekarza pierwszego kontaktu. Ten powinien skonsultować się z psychiatrą lub neurologiem.

Konflikty i bójki

- Dzieci i nastolatki z ADHD są problemem dla samych siebie, dla swoich rodzin i szkół. Takie dzieci są bardziej, w porównaniu ze swoimi zdrowymi rówieśnikami, narażone na urazy i wypadki. Z powodu nadmiernej impulsywności częściej wdają się w konflikty, bójki. Często wchodzą w konflikt z prawem - mówi dr Iwona Witkowska-Gęsicka, neurolog dziecięcy. - Objawy ADHD u 30-50 procent pacjentów mogą utrzymywać się w wieku dorosłym. Zespół nadpobudliwości zwiększa ryzyko utrzymujących się przez całe życie powikłań, takich jak zaburzenia zachowania, osobowość aspołeczna, depresja, uzależnienie od narkotyków i alkoholu, zaburzenia lękowe. W leczeniu efekty przynosi połączenie psychoterapii i farmakoterapii.