Marlena Cichocka, Maciej Klotz, Tadeusz Seibert, Kamil Czeszel i inni uczestnicy telewizyjnych programów. Co teraz robią?
Życie na wyspie uświadomiło mi, że mogę przesuwać swoje granice: jestem w stanie szybko zdobyć pożywienie, nie jest dla mnie problemem spanie na piasku, pod gołym niebem. Chwilę trwało, zanim oswoiłem się z tym, że kiedy wstaję o świcie, nie mogę po prostu włączyć światła i wstawić wody na herbatę. Żeby to zrobić, muszę najpierw rozpalić ognisko. Pewnego wieczoru, próbując rozpalić ognisko, o mało co nie spaliłem szałasu. Wszystko poszłoby z dymem. Ale się zrobiło zamieszanie! Wszyscy się zbiegli, żeby gasić pożar. Dopiero gdy już się udało, ekipa zorientowała się, że działo się coś, co warto byłoby nagrać, dlatego w programie tego nie było. Do dziś mam kontakt z uczestnikami programu. Tak, naprawdę, mimo że przecież ostro rywalizowaliśmy, dziś kumplujemy się, mamy wspólne wspomnienia, a najbardziej chyba łączą te historie, które wymagały od nas jakiegoś wyrzeczenia czy poświęcenia. Raz w roku spotykamy się u Bartka. Jemy, rozmawiamy, a gdy odpoczywamy nad wodą, żartujemy, że może zaraz przypłynie butelka z zadaniem od Damiana. Program wpłynął na moje życie. Zmieniłem pracę, bo uznałem, ze potrzeba mi nowych wyzwań. Wiosną, chciałbym na poważnie ruszyć z organizacja survivalowych wypraw. Taki wyjazd, dłuższy pobyt w lesie, w surowych, np. norweskich, warunkach jest świetnym sposobem na poznanie siebie, na reset, odświeżenie myśli. Ale i momentem, kiedy trzeba powiedzieć samemu sobie: sprawdzam. Sprawdzam, ile zniosę, jak jestem odważny, jak silny, jak samodzielny.
