Hyundai i10 1.2 MPI 84 KM. Test, wrażenia z jazdy, dane techniczne, ceny i konkurencja

Testowałem wersję Smart, która ma zautomatyzowaną skrzynię biegów (o niej za chwilę) i kolor Meta Blue z pakietem Black. Szaroniebieski lakier nieźle komponował się z czarnym dachem i nie było to może zbyt efektowne ani rzucające się w oczy połączenie, ale mały i10 na pewno miał swój styl. W wersji N Line, z czerwonymi dodatkami i ładniejszymi felgami, auto wygląda o wiele lepiej, ale w takim wariancie wspomniana skrzynia zautomatyzowana nie jest dostępna. Szkoda, bo Hyundai i10 w wersji N Line byłby bardzo atrakcyjny, mimo skromnych osiągów i braku sportowego charakteru.

Moja testowana konfiguracja również prezentowała się nieźle, z dużym grillem i estetycznymi diodowymi światłami do jazdy dziennej w kształcie diamentów, które zgrabnie harmonizowały z atrapą. Do tego duże reflektory z ładnym układem świateł i światłami przeciwmgłowymi na bokach zderzaka – front naprawdę prezentuje się nieźle. Bok auta jest spokojny i klasyczny, ale w wersji z pakietem Black lepiej widać linię okien, która podnosi się ku słupkowi C. Tył też posiada wiele stylistycznych elementów, wypukłości itd. Jest nawet imitacja dyfuzora, ale nie oszukujmy się – to nie jest auto do popisywania się na mieście, ale na pewno ma swój urok.

Wnętrze jest pełne twardych plastików, ale nie sprawiają one wrażenia tandetnych i odstraszających. Segment i cena auta to tłumaczą. Producent zadbał o to, żeby plastiki nie były gładkie i monotonne. Widać wiele ładnych wypukłości, wzorów i załamań, które sprawiają, że mały Hyundai ma przyjemne wnętrze. Jest też wiele ciekawych dodatków i gadżetów, co nie jest częste w tym segmencie. Testowałem najbogatszą wersję i uważam, że warto do niej dopłacić, bo w środku mamy podgrzewane siedzenia (z trzystopniową regulacją), podgrzewaną kierownicę, porty USB i USB-C, ładowarkę indukcyjną, klimatyzację automatyczną, dwa ekrany (w tym cyfrowe zegary), sterowanie na kierownicy, podłokietnik, tempomat etc. Czy trzeba czegoś więcej w tym segmencie?

Oczywiście przestrzeni jest niewiele, ale znów – segment A rządzi się swoimi prawami. Z przodu zmieści się dwóch dorosłych, ale nie mają oni zbyt dużo miejsca na boki. Z tyłu jest podobnie i choć można zabrać trzy osoby, to tylko na krótką trasę. Na plus bagażnik z regulowaną podłogą. Gdy podłoga jest wyżej, po złożeniu oparć mamy prawie płaską powierzchnię, a pod grubą i twardą płytą jest jeszcze mnóstwo miejsca na dodatkowe rzeczy. Pojemność według danych technicznych to 252 litry przy normalnym ułożeniu oparć i 1050 litrów po ich złożeniu.

Obecnie sprzedawana jest trzecia generacja modelu, która została zaprezentowana w 2020 roku. Hyundai i10 jest zbudowany na platformie K1, którą dzieli z innymi modelami Hyundaia i Kii, takimi jak Kia Picanto. Hyundai i10 jest produkowany w fabryce Hyundaia w Ćennaj w Indiach, skąd jest eksportowany na różne rynki, w tym do Europy.

Zautomatyzowana skrzynia biegów w Hyundaiu i10 ma tylko jedną zaletę: nie trzeba zmieniać biegów ręcznie. Ale sposób, w jaki to robi, odczucia, jakie wywołuje, i wpływ na dynamikę auta – to wszystko jest okropne. Trzeba jechać bardzo wolno i ospale, żeby zmiana biegów była płynna i bez denerwującego kołysania. Przejście z pierwszego na drugi bieg jest bardzo powolne i wygląda jak zmiana biegów niezbyt sprawnego adepta na prawo jazdy. Powoli, z mocnym spadkiem obrotów i długim sprzęgłem. To szczególnie irytuje, gdy chcemy szybko ruszyć ze świateł lub włączyć się do ruchu. Zmiana biegów z drugiego na trzeci jest trochę mniej wyczuwalna, a gdy już nabierzemy prędkości i skrzynia zmieni na czwarty i piąty bieg, problemy znikają. Jeśli ktoś lubi płynność jazdy, z tej skrzyni nie będzie zadowolony.

Z taką przekładnią auto nie nadaje się do sportowej jazdy. W zasadzie trochę szkoda, bo wolnossący silnik 1.2 MPI o mocy 84 KM i momencie obrotowym 118 Nm chętnie przyspiesza do miejskich prędkości i nie jest w żadnym wypadku zawalidrogą. Jeśli ktoś ma możliwość i ochotę, zdecydowanie radzę wybrać manualną przekładnię, która da nieco więcej frajdy z jazdy. Ale jeśli ktoś i10-tką chce tylko jeździć po mieście, czasem za miasto i rzadko na drogach szybkiego ruchu, ta przekładnia ma jakiś sens. Ale ostrzegam – pracuje bardzo powoli i zazwyczaj niekomfortowo. Jeśli chodzi o osiągi, to przyspieszenie od 0 do 100 km/h trwa 15,8 sekundy, a prędkość maksymalna to 171 km/h. Do miasta starczy. Dla porównania silnik 1.0 T-GDI o mocy 100 KM (172 Nm) umożliwia przyspieszenie do setki w 10,5 sekundy. Różnica ogromna. A jak ze zużyciem paliwa?

• spalanie w trasie 120-140 km/h: 6-7 l/100 km;
• spalanie w trasie 70-100 km/h: 5-6 l/100 km;
• spalanie w mieście 50 km/h: 6-7 l/100 km.

Jeśli ktoś liczył na spalanie jak w hybrydowej Toyocie, może się nieco rozczarować.

Hyundai i10 w najprostszej wersji Pure kosztuje 67 000 złotych i ma tylko podstawowe wyposażenie, np. skórzaną kierownicę i dźwignię biegów, manualną klimatyzację i 8-calowy ekran multimedialny. Lepiej dopłacić do wersji Modern (70 400 złotych), która ma dodatkowo szyby z przyciemnianiem i elektryczną regulacją, klimatyzację automatyczną, podłokietnik i czujniki parkowania z tyłu. Wersja Smart to wydatek minimum 81 500 złotych, a z silnikiem 1.2 MPI i zautomatyzowaną skrzynią biegów – 85 500 złotych. Co dostajemy w wyposażeniu?

• aluminiowe felgi 16-calowe;
• przednie fotele podgrzewane;
• podgrzewaną kierownicę;
• oświetlenie nastrojowe;
• bezkluczykowy dostęp i alarm;
• kamerę cofania z dynamicznymi liniami etc.

Dokupić możemy w zasadzie tylko Pakiet Black (czarne lusterka i dach) za 2000 złotych oraz Pakiet NAVI (system z 8-calowym ekranem, nawigacją, radiem DAB i łącznością Android Auto/Apple CarPlay) za 4750 złotych.

Pomijając skrzynię biegów, która może przyprawić o palpitację serca bardziej wrażliwych kierowców, Hyundai i10 to bardzo solidne, sympatyczne, wygodne i praktyczne auto do miasta. W testowanej wersji jest rewelacyjnie wyposażone i wciąż nie przekracza magicznej bariery 100 000 złotych. Konkurencja jest liczna, ale czy w tej cenie oferuje aż tak bogate wyposażenie?

Zalety:

• przyjemna dla oka, dość dyskretna stylistyka;
• przyzwoicie wykonane, estetyczne wnętrze;
• bardzo dobre wyposażenie m.in. podgrzewane fotele i kierownica;
• przyzwoity komfort i niezłe prowadzenie;
• praktyczne, wciąż analogowe wnętrze.

Wady:

• zautomatyzowana skrzynia ma tylko jedną zaletę – sama zmienia biegi;
• przekładnia skutecznie tłumi i tak skromną dynamikę silnika;
• zużycie paliwa mogłoby być nieco niższe.

Porównanie Hyundai i10 1.2 MPI 84 KM (AMT5) do wybranych konkurentów: