Grzech ekologiczny

<!** Image 1 align=left alt="http://www.express.bydgoski.pl/img/glowki/reszka_jaroslaw.jpg" >W radiu często ostatnio słyszę reklamę, w której głos księdza podczas kazania dziękuje parafianom za to, że przestali wywozić śmieci do lasu. Kapłan ostrzega następnie, że grzechy ekologiczne poważnie obciążają sumienie. Domyślam się, że to taki chwyt socjotechniczny: dziękując grupie grzeszników za to, że przestali grzeszyć, zawstydzamy tych, którzy trwają w grzechu.

Nie potrafię zresztą tłumaczyć tego inaczej, bo w mojej opinii, opinii leśnego ludka, ekologiczny grzech kwitnie u nas w najlepsze. I nie mam na myśli jedynie worków czy luźnych kup śmieci porzuconych między drzewami. Widzę bowiem i słyszę, że nielegalny odbiór śmieci staje się w okolicach Bydgoszczy coraz powszechniejszym procederem. W okresie boomu budowlanego rolnicy nagminnie przekształcali słabe grunty rolnicze w grunty pod zabudowę, po czym dzielili je na działki i sprzedawali miastowym. Miastowi nierzadko kupowali po kilka takich działek, traktując je jako w miarę pewną lokatę kapitału. Później ceny działek spadły, więc niektórzy „posiadacze ziemscy” starają się na nich zarobić jako na przechowalni wszelakich odpadków, najczęściej gruzu i innych resztek z budowlanego stołu. Zawsze jednak sądziłem, że to ciemny geszeft dziejący się na małą skalę.

<!** reklama>Teraz, gdy czytam o szlamie z dna Brdy podrzucanym przez podwykonawcę dużej miejskiej inwestycji na działkę w sąsiedniej wiejskiej gminie, to obawiam się, że wkrótce możemy mieć w regionie problem podobny do tego, jaki mają Włosi spod Neapolu. Szybko zatem puśćmy psy gończe za tą małą camorrą - póki paskuda nie urosła.