Filmy do poczytania

<!** Image 1 align=left alt="Image 5533" >Nie młodym wilkom, ale doświadczonemu Feliksowi Falkowi wpadły w pazury Złote Lwy na jubileuszowym, 30. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni (piszemy o tym na str. 4). Jego „Komornik” opowiada o brutalnym i wszechwładnym egzekutorze długów, którego, natabene, zagrał znany z roli egzekutora w „Długu” Andrzej Chyra. Jest zatem nadzieja, że zobaczymy „Komornika” nie tylko na pokazach w klubach filmowych dla jajogłowych koneserów. Ale już kariery w multipleksach nie wróżę innym nagrodzonym w Gdyni obrazom, takim jak „Kochankowie z Marony”, „Rozdroże Cafe” czy „Jestem” - o „Ugorze”, laureacie konkursu kina niezależnego już nie wspominając. Przeciętnemu kinomanowi dla orientacji wystarczyć będą musiały prezentowane w publicznej telewizji krótkie urywki plus dyskusje w nocnym studiu festiwalowym, również przygotowane przez TVP. W piątek przed snem miałem jeszcze tyle sił, by trochę się tym pogaduchom przysłuchać. Włączyłem się akurat na długą scenę, w której ludzie kina dość dynamicznie rozliczali z pracy kilku znanych krytyków. Oczywiście padły nieśmiertelne zarzuty o niszczeniu młodych twórców przez nieodpowiedzialnych, chcących błysnąć na łamach pismaków. A „elicie” - tak ich przedstawiono - polskiej krytyki jakby mowę odebrało i pazury połamało. Nieśmiało, jakby z zażenowaniem (za mniej zdolnych kolegów?) bąkali coś o nieporozumieniu, o złym odczytaniu intencji autorów recenzji i szkiców. A, pomijając zasadność zarzutów o gnębienie raczkujących za publiczny grosz twórców, odpalić można było bardzo prosto. Gdyby krytycy nie napisali, choćby i chłodno, z rezerwą, o tych debiutach, a także drugich i trzecich filmach młodych polskich reżyserów około czterdziestki, to prawie nikt ich nazwisk by nie znał, zaś o ich filmach nie miałby okazji nawet poczytać.