Co może mały człowiek

<!** Image 1 align=left alt="Image 20882" >Kolega dziennikarz, któremu wczoraj przyszło pisać o egzaminie szóstoklasistów, wrócił do pracy zszokowany. - Wiesz - opowiadał - myślałem, że zobaczę stadko wbitych w garniturki nieszczęśników, chowających się pod ścianami. A tam pełen luz. Gdy jednego spytałem, czego się najbardziej obawia, odparł chwacko, że niczego. Inny wparował do sali na ostatni gwizdek, wystrojony w... spodnie od dresu. A gdy jeszcze inny zwierzał mi się, że trochę trochę boi się zadań z matematyki, to zaraz kolega wpadł mu w słowo: - Niech pan go nie słucha, mata to jest łatwizna...

Po wysłuchaniu tych wrażeń pomyślałem, że nie doceniamy najmłodszego pokolenia i często na siłę chcemy chronić je pod parasolem. Kiedyś w końcu ten pierwszy egzamin musi nastąpić. Ważne, by uczeń został do niego przygotowany nie tylko w zakresie wiedzy i umiejętności. Pozytywna motywacja jest równie istotna. A tutaj już w jedną trąbę muszą dmuchać i nauczyciele, i rodzice. Nie może być tak, że w szkole się dziecko uspokaja i ładuje na plus, a w domu przenosi na nie rodzicielski stres i podbija bębenka hasłem: Musisz być najlepszy!

Bardziej pod prądem będą natomiast od poniedziałku zdający na prawo jazdy, których popisy, poza parą egzaminatorskich oczu, zarejestrują dwie kamery w samochodzie. Jaką mam na to radę? Po prostu nie myśleć o kamerach. A jeśli tak się nie da, to pomyśleć, że jeszcze bardziej pod prądem jest w tej sytuacji egzaminator - jego błędy i humory też przecież zostaną zarejestrowane. Byłbym przekonany, że po tej zmianie egzamin stanie się krystalicznie przejrzysty, gdybym ze szkoły nie pamiętał jednego z praw mechaniki. Mówi ono, że każda akcja wywołuje reakcję.