Będą świętować jubileusz. Czekają na pamiątki i zdjęcia sprzed lat

Placówce przy ul. Traugutta, do której trafiają dzieci i młodzież w wieku 7-18 lat, w tym roku stuknie 110 lat. Jej młodsza „siostra” - placówka przy ul. Stolarskiej - świętować będzie swoje 60 urodziny. - Chcemy uczcić te dwa wyjątkowe jubileusze - mówi Natalia Lejbman, zastępca dyrektora BZPO-W. - Uroczystości odbędą się 2-4 czerwca. W tym ostatnim dniu planujemy zjazd naszych wychowanków. Chcemy również zaprosić byłych pracowników i zorganizować piknik rodzinny z poczęstunkiem, dlatego szukamy też sponsorów. Przy okazji planujemy wystawę pamiątek, zdjęć i publikacji prasowych poświęconych naszym placówkom. Jeśli ktoś dysponuje takimi materiałami, to prosimy o ich udostępnienie. Można je przynosić od poniedziałku do piątku w godz. 7-15 do sekretariatów obu placówek. Żeby dotrzeć do jak największej liczby osób, poprosiliśmy też księży z parafii pw. Opatrzności Bożej na Kapuściskach o przekazanie tej informacji wiernym.

Budynek przy ul. Traugutta 5 został wzniesiony w latach 1905-1907. Głównym fundatorem i inicjatorem powstania placówki był Heinrich Dietz. Był to pierwszy Dom Sierot w Bydgoszczy. W okresie międzywojennym dom użytkowano zgodnie z przeznaczeniem. Mieścił się w nim Przytułek dla Sierot im. Henryka Dietza. W 1923 r. magistrat Miasta Bydgoszczy podpisał umowę ze Zgromadzeniem Sióstr Miłosierdzia z Chełmna, przekazując mu prowadzenie domu. W okresie okupacji hitlerowskiej Niemcy urządzili w budynku siedzibę dla organizacji Hitlerjugend. Po II wojnie światowej w dawnym domu sierot mieścił się Państwowy Dom Dziecka o charakterze świeckim. W 1974 r. przebywało w nim ok. 100 wychowanków, w większości tzw. sierot społecznych, z domów rozbitych i moralnie zagrożonych. W 1978 r. Dom Dziecka przekształcono w Pogotowie Opiekuńcze, a w 2006 r. w Bydgoski Zespół Placówek Opiekuńczo-Wychowawczych, który połączył wszystkie placówki sprawujące opiekę nad dziećmi z terenu miasta Bydgoszczy.

Placówka przy ul. Stolarskiej 2 w Bydgoszczy istnieje od 1957 roku. Powstała w budynku „tygodniowego”, całodobowego żłobka dla dzieci, głównie pracowników bydgoskiego Zachemu. Jako dom dla osieroconych dzieci przeniesiona zastała pod obecny adres z ul. Stawowej, gdzie funkcjonowała w okresie powojennym pod nazwą Miejski Sierociniec Małych Dzieci (mieszkały w nim dzieci w wieku do 1 roku życia). W latach 70. liczba dzieci przebywających w domu przy Stolarskiej dochodziła do 80. Praca odbywała się w 6 grupach wychowawczych zwanych „oddziałami”. Jednostka pełniła zadania Domu Małego Dziecka podległą Zespołowi Opieki Zdrowotnej nr 1, w Dziale Służb Opiekuńczo-Wychowawczych w Bydgoszczy przy Szpitalu Miejskim w Bydgoszczy. Od 1994r. placówka przeszła pod organizacyjny nadzór Kuratorium Oświaty w Bydgoszczy, by ostatecznie w 2000 r. rozpocząć funkcjonowanie w strukturach pomocy społecznej.