Zgaszony blask wielkiej gwiazdy w amfiteatrze bydgoskiego Zawiszy

[break]
Cieszył się ogromną sławą i uznaniem w całym świecie sportu. Amerykańscy promotorzy oferowali mu okrągły milion dolarów za walkę z najlepszym wówczas pięściarzem zawodowym, Cassiusem Clayem, znanym później jako Muhammad Ali.

Jak na tamte czasy była to suma wręcz baśniowa. Teofilo Stevenson jednak tego wyzwania przyjąć nie mógł. Był Kubańczykiem, a budujący socjalizm kraj, bojkotujący wszystko, co amerykańskie, nie mógł swojego idola wystawiać na dolarowe pokusy.

Teofilo urodził się w rodzinie imigranta z karaibskiej wyspy Saint Vincent, który przeniósł się na bogatą wówczas Kubę. Dorastał w czasach rządów Fidela Castro i wielkiej mody na boks na Kubie, która dopiero w latach 70. ubiegłego stulecia zdominowała pięściarstwo amatorskie. Przez następne trzy dekady Kubańczycy zdobywali najwięcej medali ze wszystkich nacji na największych imprezach - mistrzostwach świata i igrzyskach olimpijskich.

Po swój pierwszy tytuł najlepszego pięściarza na świecie Teofilo Stevenson sięgnął w 1972 roku, w wieku 20 lat, na igrzyskach olimpijskich w Monachium. Wówczas w inauguracyjnej walce już w pierwszej minucie znokautował Polaka Ludwika Denderysa. Potem przyszły kolejne zwycięstwa. Był niepokonany przez kolejne 11 lat. Rywali najczęściej pokonywał przed czasem, bowiem dysponował niezwykle silnym i szybkim ciosem z prawej ręki. Mało kto po czystym trafieniu Stevensona na szczękę był w stanie ustać na nogach.

Pierwszej porażki nieoczekiwanie doznał na mistrzostwach świata w 1982 roku dokładnie tam, gdzie zaczynał swoją niezwykłą karierę, w... Monachium. Już w pierwszej walce, sprawiając wrażenie nieprzygotowanego, uległ wyraźnie Francesco Damianiemu.

Mimo tej przegranej Stevenson nadal cieszył się ogromną popularnością. W 1984 roku nie mógł wystąpić na zbojkotowanych przez świat socjalistyczny igrzyskach w Los Angeles. Triumfował w zastępczych zawodach przyjaźni w Hawanie. W 1985 roku, w ramach przygotowań do kolejnych mistrzostw świata, Kubańczycy postanowili przysłać najlepszych bokserów na VI Letnią Spartakiadę Armii Zaprzyjaźnionych, która odbyć się miała w Polsce. Organizację rywalizacji na pięściarskim ringu powierzono Bydgoszczy. Turniej odbył się 19-24 sierpnia.

Teofilo Stevenson reprezentował Kubę w wadze superciężkiej. Jako zawodnik rozstawiony pierwszą walkę stoczył w półfinale, na zakończenie dnia, niejako na deser, 22 sierpnia 1985 roku. Jego rywalem miał być Wiaczesław Jakowlew (ZSRR).

Na ten pojedynek już od wczesnych godzin popołudniowych w amfiteatrze Zawiszy (walczono na powietrzu) oczekiwał tłum kibiców chcących zobaczyć na żywo tak wielką gwiazdę. Szacowano wówczas, że na widowni zasiadło siedem tysięcy osób!

Kubańczyk sprawił jednak srogi zawód bydgoskiej publiczności. Bronił się przez całą walkę przed nokautem, przegrał wysoko z Rosjaninem na punkty. - To już koniec wielkiego mistrza - komentowali kibice, opuszczając amfiteatr.

Teofilo Stevenson

- Pierwszy taki wielki mistrz w historii kubańskiego boksu

Teofilo Stevenson urodził się w 1952 roku. Pięściarstwo zaczął uprawiać w wieku 9 lat. Świat usłyszał o nim w 1971 roku, kiedy przegrał podczas Igrzysk Panamerykańskich w finale wagi ciężkiej z Duane Bobickiem (USA). Amerykaninowi zrewanżował się na IO w Monachium rok później. Od tej pory przez 11 lat był niepokonany na ringu. Po kryzysie na początku lat 80. wrócił na ring w 1986 roku i w Reno (USA) zdobył swój trzeci tytuł mistrza świata. W sumie stoczył 324 walki, z których aż 302 wygrał. Teofilo Stevenson po zakończeniu kariery został trenerem w Hawanie. Zmarł nagle na zawał serca w 2012 roku, w wieku 60 lat.