Zbyt dzicy detektywi

14 maja 2010, 0:00

Roberta Bolano światowa literatura odkryła późno. Dla niego samego - za późno, bo krótko przed przedwczesną śmiercią. Biografię miał barwną.

Roberta Bolano światowa literatura odkryła późno. Dla niego samego - za późno, bo krótko przed przedwczesną śmiercią. Biografię miał barwną.

<!** Image 2 align=right alt="Image 149821" sub="Roberto Bolano, Dzicy detektywi, tłum. Tomasz Pindel, Nina Pluta, Wydawnictwo Literackie Muza SA, Warszawa 2010.">W Chile, gdzie się urodził, jako nastolatek związał się z lewicowym ruchem skupionym wokół prezydenta Allende. Po przewrocie dokonanym przez generała Pinocheta na krótko trafił do więzienia, potem wyjechał z ojczyzny - do Meksyku, nastepnie do Europy, gdzie po latach tułaczki i dorywczych prac osiadł na dobre w Hiszpanii. Literacką popularność zyskał dopiero po czterdziestce, w latach dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku. Nie cieszył się nią długo - umarł wkrótce po 50. urodzinach.

To spore biograficzne nawiązanie jest o tyle zasadne, że w Polsce Bolano był do niedawna pisarzem prawie nieznanym. Dopiero w tym roku ukazuje się powieść, która swego czasu odmieniła jego życie i w jakimś stopniu jest też zapisem życiowych doświadczeń autora. Wcześniej Bolano pisał raczej krótkie teksty. „Dzicy detektywi” są natomiast utworem objętościowo bardzo słusznym - w polskim wydaniu liczą ponad 600 stron. Równie monumentalna jest ostatnia książka Chilijczyka, „2666”, która w Hiszpanii ukazała się dopiero po śmierci pisarza.

Czy i ewentualnie dlaczego warto czytać Bolano? Na pewno trzeba docenić jego soczysty język i oryginalne narratorskie pomysły oraz precyzję we wcielaniu ich w życie. „Dzicy detektywi” to opowieść, która właściwie nie ma jasno wytyczonej fabuły, a mimo to pojawiają się w niej dziesiątki narratorów. Postaci przewodnie - bardzo młodzi latynoamerykańscy poeci w 1976 r. wyruszają ze stolicy Meksyku, by szukać śladów jakiejś mitycznej poetki, której twórczość się nie zachowała.

<!** reklama>Różne osoby w różnym wieku i mieszkające w różnych miejscach świata po swojemu opowiadają o spotkaniach z Ulisesem Limą i Arturem Belano (tak nazywa się dwójka „dzikich detektywów”), założycielami literackiej grupy bebechorealistów. Przy okazji smakujemy ich przygody, nie tak znowu odległe od dokonań literackich cyganów w Europie. Poznajemy też innych nastoletnich bebechorealistów, towarzysząc im w procesie dojrzewania, a więc i pierwszego uczucia, pierwszego seksu, pierwszego upojenia alkoholowego. Bolano umiejętnie różnicuje cząstki fabuły przedstawiane przez poszczególnych bohaterów, zwracając uwagę na ich wiek, wychowanie, doświadczenia czy indywidualną wrażliwość. Dzięki temu powstaje różnobarwna mozaika, spojona wspólną pasją poetycką.

Mimo powabu prozy Bolano trzeba się poważnie zastanowić, czy temat jest godny 600-stronicowej powieści. Wyżej podpisany czytelnik poddał się po dwustu...

Nasza ocena: 3/5

Bestsellery:

Książki najczęściej kupowane w sieci księgarń „Matras”