Wspólna pamięć tych, co przeżyli

Tegoroczne uroczystości związane z polsko-niemieckim pojednaniem byłych więźniów obozu przesiedleńczego w Potulicach miały szczególny charakter.

<!** Image 2 align=right alt="Image 94958" sub="Pod pomnikiem w Gorzeniu złożono wieńce, później na cmentarzu w Potulicach odbyło się nabożeństwo ekumeniczne. Fot. Paweł Wiśniewski">Jubileuszowe obchody rozpoczęły się od złożenia wieńców pod pomnikiem w Gorzeniu. Nieco później na cmentarzu w Potulicach miało miejsce nabożeństwo ekumeniczne odprawione przez proboszcza miejscowej parafii, księdza Ryszarda Czajkę i pastora Klausa Zimmermanna. Po mszy uroczystości kontynuowano w Zespole Szkół im. Dzieci Potulic, gdzie uczniowie zaprezentowali interesujący program słowno-muzyczny.

Spotkanie było okazją do wspomnień, okolicznościowych przemówień i podziękowań dla tych, którzy szczególnie przyczynili się do polsko-niemieckiego pojednania.

<!** reklama>- Przygotowaliśmy pamiątkowe medale dla osób, firm i instytucji, które przez dziesięć lat budowały mosty między naszymi narodami - mówi Jacek Kiersznicki, dyrektor Zespołu Szkół w Potulicach.

<!** Image 3 align=right alt="Image 94958" >- Ważne jest to, że czcimy ofiary. Ale jeszcze ważniejsze to, że czcimy dziesiątą rocznicę pojednania - stwierdził konsul honorowy Republiki Federalnej Niemiec, Jarosław Kuropatwiński. - To istotne przesłanie, które powinno pójść w świat.

Jak podkreślił starosta niemieckiego powiatu Elbe-Elster, Klaus Richter, początkowo nie wierzył on w możliwość pojednania.

- Przez dziesięć lat wiele się jednak wydarzyło. Miały miejsce liczne spotkania młodzieży, zespołów sportowych, przedstawicieli władz samorządowych, podpisano umowy partnerskie - dodał.

<!** Image 4 align=right alt="Image 94963" sub="Po mszy uroczystości kontynuowano w Zespole Szkół im. Dzieci Potulic Fot. Paweł Wiśniewski">Inicjatorami polsko-niemieckiego pojednania byli przed dziesięcioma laty Gustav Becker, który po zakończeniu wojny, jako obywatel narodowości niemieckiej, trafił do potulickiego obozu i Stanisław Gapiński, który w czasie wojny był więziony w tym samym co doktor Becker baraku i zajmował tę samą pryczę.

5 września 1998 r. doszło do pierwszego wspólnego spotkania w Potulicach, na którym Gustav Becker poprosił Polaków o przebaczenie niemieckich win. Odsłonięto wówczas kamień i tablicę, na której widnieje napis: „Niemieckim ofiarom obozu w Potulicach w latach 1945-1950 od tych, którzy przeżyli”.

Obóz w Potulicach powstał w 1941 roku. W czasie wojny więziono w nim ponad 25 tysięcy Polaków. W 1945 r., po wkroczeniu Rosjan, utworzono obóz dla osób narodowości niemieckiej oraz Polaków, którzy podpisali niemiecką listę narodowościową.