Uśrednianie boli najbardziej

**Kijem wetkniętym w mrowisko można określić wczorajszą publikację „Dziennika Gazety Prawnej”. Omawia ona raport agendy Komisji Europejskiej na temat faktycznie przepracowanego czasu nauczycieli w Europie. To kij i kamyczek, poruszający lawinę frustracji - podobnej do cyklicznie powracającego tematu: czy etat pedagoga sprowadza się rzeczywiście do 18 godz. pensum tygodniowo.

<!** reklama>

„Express” również (obok) przyjrzał się raportowi. Warto jednak przypomnieć argumenty najczęściej przywoływane przez środowisko i najczęściej zbijane przez ludzi wobec niego krytycznych. Jak zatem wynika z analizy, nasi belfrowie stoją przy tablicy (uczą) średnio 14 godz. zegarowych w tygodniu (najmniej w Europie, Niemcy - 24, Turcy - 30). Związkowcy zatrzęśli się z oburzenia, deklarując, że z przyjemnością spędziliby cały czas na dydaktyczno-wychowawczej pracy z dziećmi i młodzieżą, podczas gdy przygniatają ich przerośnięta polska biurokracja i... charakter pracy. Zmusza on do ustawicznego przenoszenia pracy do domu oraz uczestnictwa w szeroko rozumianym życiu szkoły po godzinach. I tu oponenci przypominają o blisko studniowych, płatnych wakacjach (często wykorzystywach na dorabianie), i o rutynowym charakterze zajęcia (raz się przygotujesz, 30 lat uczysz), i o tym, że zawody z „konsekwencjami”, a bez przywilejów można by mnożyć.

Myślę, że najgorsze jest uśrednienie opinii, zlepione na dodatek z myślowych schematów. Znam nauczycieli leni i pedagogów pasjonatów. Wrzucanie ich do wspólnego mrowiska nikomu nie służy.