U państwa Kolasów ze Smerzyna byliśmy dwa razy. Najpierw, by opisać ich los, później, by zastawić im stół

O tej rodzinie pisaliśmy w tekście z 3 października 2014 roku, pt. „Szczęście na szesnaście pociech” licząc, że znajdą się dobrzy ludzie, gotowi pomóc, mimo że niedostatek nie jest pod tym adresem widoczny na pierwszy rzut oka. Jest czysto, wesoło, skargi na ciasnotę rzadko wychodzą poza mury domku jednorodzinnego (cztery pokoiki, mała kuchnia, jeszcze mniejsza łazienka - wszędzie wilgoć), podobnie jak utyskiwania na brak środków do życia, mimo że głowa rodziny i jedyny jej żywiciel, pan Leszek, stracił pracę wraz z likwidacją Zachemu. Zajęcia - stałego - nie ma do tej pory, ale dziury w budżecie łata, jak się da, szukając dorywczych prac.
[break]

Ziarnko do ziarnka

Perspektywa przygotowania świąt Bożego Narodzenia z prawie pustym portfelem (nie licząc niewielkiej renty i emerytury dwójki dorosłych domowników), poruszyła serca nie tylko pracowników „Expressu Bydgoskiego”, ale także naszych Czytelników (zaoferowali pieniądze i buty) i toruńskiej fundacji „Pro Familia”. - Po przeczytaniu publikacji w „Nowościach” postanowiliśmy tym razem odstąpić od zasady udzielania wsparcia wyłącznie na podstawie wywiadu Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie w Toruniu - mówi Małgorzata Gerne - Rudnicka, prezes fundacji „Pro Familia”. - Los licznej rodziny spod Łabiszyna wpisuje się w nasz status, wspieramy bowiem przede wszystkim rodziny wielodzietne, dlatego przekazaliśmy na konto państwa Kolasów finansowy dar.
Jak się dowiedzieliśmy, pieniądze od fundacji pozwolą przetrwać naszym podopiecznym kilka najbliższych tygodni, do czasu, aż pan Leszek Kolasa podejmie po nowym roku obiecaną pracę w pobliskiej Brzozie.
Nasza redakcja zasięgnęła języka, jakie produkty są najpotrzebniejsze w domu, co lubią jeść dzieci. Za pieniądze zebrane wśród pracowników kupiliśmy przede wszystkim żywność o przedłużonym terminie ważności, środki czystości. W paczce znalazły się także słodycze, m.in. z puli redakcyjnego Funduszu Socjalnego, a także zabawki. Z darów o przedłużonym terminie ważności przydałyby się jeszcze w Smerzynie... kanapy, które w tym domu są produktem deficytowym.
Wiele lat temu, w czasie remontu domu robotnicy wylali posadzkę tak nieszczęśliwie, że wilgoć wchodzi do budynku po ścianach, widać ją na podłodze, woda zbiera się, m.in. w skrzyniach tapczanów, nic zatem dziwnego, że średnio co trzy lata trzeba je wymieniać. Osuszanie fundamentów kosztowałoby więcej, niż kapitalny remont całego domku.
- Najlepiej sprawdziłyby się u nas łóżka piętrowe albo wąskie, dwuosobowe sofy, bo na wielkie łóżka nie ma tu miejsca - mówią państwo Kowalscy. Gdy wszyscy przygotują się do spania (wyczekując najpierw swoje w kolejce do łazienki), domek błyskawicznie zamienia się w wielką sypialnię. Dwóch najmłodszych synów śpi u rodziców, w drugim pokoju stoi kilka kanap, na których dzieciaki kładą się dwójkami, dwie dziewczyny dzielą pokój z babcią Konstancją. Marzeniem, na razie wciąż nieosiągalnym, jest rozbudowa domu.

Nowy dom?

O sytuacji mieszkaniowej rodziny zawiadomiliśmy warszawską fundację „Habitat for Humanity of Poland”, której działalność charytatywna polega właśnie na stawianiu, od zera, domów ekologicznych, ekonomicznych. Czekamy na odpowiedź. I cały czas liczymy na Państwa życzliwość. Gotowość choćby drobnej pomocy można zgłaszać pisząc pod adresem mailowym zamieszczony poniżej lub dzwoniąc: pod numer 52 3260710.