[RIO 2016] Tomasz Zieliński złapany na dopingu! [AKTUALIZACJA]

Informację podał wysłannik Polskiego Radia, nam udało się ją potwierdzić u Piotra Wysockiego, klubowego trenera braci Zielińskich, których w kadrze, już od wielu lat, prowadzi Jerzy Śliwiński.

- Rozmawiałem z trenerem Śliwińskim, który jest w Brazylii. Potwierdził mi tę informację - tłumaczy Piotr Wysocki. - Przede wszystkim cała ekipa jest w szoku. Ta sprawa może się odbić na psychicznej dyspozycji pozostałych członków kadry, na ich wynikach, szczególnie Adriana. Wiem tyle, że Tomasz był badany już na miejscu w Rio. Wynik próbki A był pozytywny - dodaje szkoleniowiec.

O godz. 20.30 komunikat wydał Polski Związek Podnoszenia Ciężarów. Potwierdził, niestety, że wynik próbki B także był pozytywny. Wykryto nandrolon. Tomasz Zieliński został zawieszony, wycofany z kadry i igrzysk (musi opuścić wioskę olimpijską). W stosunku do niego zostaną wyciągnięte konsekwencje.

Tomasz Zieliński ma niespełna 26 lat. Reprezentuje barwy Zawiszy Bydgoszcz, do którego przeniósł się z Tarpana Mrocza w styczniu tego roku. Jest młodszym bratem Adriana Zielińskiego, złotego medalisty z Londynu. Największym sukcesem sztangisty to mistrzostwo Europy 2016 r. i wicemistrzostwo Starego Kontynentu 2014 r.
Tomaszowi Zielińskiemu grozi dożywotnia dyskwalifikacja.

Ale to nie wszystkie konsekwencje, które mogą dotknąć zawodnika.

- Tomasz Zieliński może zostać usunięty z Wojskowego Zespoły Sportowego. Jest bowiem od maja 2016 roku wspólnie z bratem Adrianem żołnierzem zawodowym – powiedział nam ppłk Dariusz Bednarek, wiceprezes CWZS Zawisza i jednocześnie dowódca Wojskowego Zespołu Sportowego w Bydgoszczy.

Problemy Tomasza Zielińskiego rozpoczęły się jeszcze przed inauguracją igrzysk.

W czerwcu br. on oraz Krzysztof Szramiak (kat. 77 kg) zostali usunięci z kadry, choć po kilku tygodniach ich przywrócono.
Jakże prorocze były wówczas słowa prezesa Polskiego Związku Podnoszenia Ciężarów, Szymona Kołeckiego, ktory tak tłumaczył dla PAP powody tej decyzji:
- To była trudna decyzja, ale nie mieliśmy innego wyjścia. Obaj lekceważyli sobie cykl przygotowań do igrzysk, nie przyjeżdżali na obowiązkowe zgrupowania, przysyłali zwolnienia lekarskie, swoją absencję tłumaczyli różnymi, dziwnymi powodami. Chcieli trenować wyłącznie w klubach, a na to nie ma zgody. O konkretnych powodach nie chcę mówić, ale jedno jest bezsporne; zawodnik przygotowujący się do najważniejszej imprezy czterolecia powinien być pod opieką i kontrolą kadry szkoleniowej po to, aby nic się nie wydarzyło, aby nagle nie pojawiła się u niego poważna „zwyżka” formy.