W szpitalu narażamy się na ryzyko złapania innej choroby niż ta, z którą przyszliśmy. Personel nie myje rąk, ale to tylko jedna z wielu przyczyn kłopotów, na jakie narażony jest pacjent.
<!** Image 3 align=right alt="Image 76667" sub="Problem zakażeń wirusowym zapaleniem wątroby typu B powoli eliminuje się, między innymi dzięki obowiązkowi szczepień przed planowymi operacjami / Fot.Adam Zakrzewski">U 50- letniej Teresy dziesięć lat temu wykryto raka piersi. Była leczona w kilku szpitalach - w Bydgoszczy i Toruniu. Udało się z nowotworem, ale nabawiła się innych chorób. Ma grzybicę i wirusowe zapalenie wątroby typu B, o czym przekonała się chcąc oddać honorowo krew. Kiedyś mogła, teraz już nie.
Wspólna cecha
-W Polsce problem zakażeń szpitalnych jest wciąż niedoceniany - podkreśla dr Barbara Narolska, kierownik Działu Nadzoru Sanitarnego Wojewódzkiej Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej w Bydgoszczy. - Największy problem stanowi brak danych. Szpitale, co prawda, informują, bo mają taki obowiązek, ale brakuje rzetelnych informacji. Wiele wymogów nie jest przestrzeganych, bo nie widzi się takiej potrzeby, nie ma na etacie epidemiologa. Jest wprawdzie ustawa regulująca kwestie zakażeń szpitalnych, są rozporządzenia, ale pozostają na razie w większości szpitali na papierze. Personel nie myje rąk albo myje je nie tak jak trzeba - to odwieczny problem dotyczący nie tylko nas, ale całego świata. Nie jest to jednak największy powód do narzekań.
Definicja zakażenia
Zakażenie szpitalne to takie, które nastąpiło w szpitalu, ujawniło się w trakcie pobytu (minimum dwie doby po przyjęciu) lub po wypisaniu pacjenta i zostało spowodowane przez udokumentowany epidemiologicznie czynnik chorobotwórczy pochodzący od innego chorego lub pracowników albo czynnik mikrobiologiczny. Źródłem zakażenia mogą być też odwiedzający. Sanepid odnotowuje ogniska zakażenia, czyli jeśli wystąpią przynajmniej dwa przypadki jednocześnie.
Pseudomonasaerugnoza
<!** reklama>- W 2007 roku zostały do nas zgłoszone cztery zakażenia wewnątrzszpitalne. Trzy w Toruniu, jedno w Chełmży - mówi Marta Zakrzewska, wicedyrektor Powiatowej Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej w Toruniu. - Świerzbowcem w szpitalu zakaźnym zakaziło się od pacjenta osiem osób personelu. Inni pacjenci nie zarazili się. Były też wśród pacjentów trzy zakażenia bakterią pseudomonasaerugnozy i ostry nieżyt żołądkowo-jelitowy u dziesięciorga chorych, a u sześciorga podejrzenie. Nie wiadomo, jaka była przyczyna tych zachorowań.
Trudno dociec
Jak dodaje Marta Zakrzewska w poprzednich latach liczba zakażeń wewnątrzszpitalnych była podobna. Przy czym coraz rzadziej pacjenci roszczą pretensje do szpitali o zakażenie wzw typu B, czyli tzw. żółtaczką wszczepienną.
- Przychodzą jeszcze do nas z takimi sprawami, ale sporadycznie - zaznacza dyrektor PSS-E.
- Trudno bowiem dociec, skąd pacjent to ma. Od zakażenia do wykrycia mija długi czas. Chory przebywał w międzyczasie kilka razy w innych szpitalach, a także choćby u fryzjera, gdzie też mógł to złapać. Dlatego nie udaje się nigdy ustalić źródła jednoznacznie. Problem zakażeń wewnątrzszpitalnych wzw typu B powoli eliminuje się też dzięki obowiązkowi szczepień przed zabiegami operacyjnymi i szczepieniu dzieci po urodzeniu.
Były, są i będą
Halina Zejfer, kierownik Działu Higieny i Epidemiologii w Miejskiego Szpitala Specjalistycznego w Toruniu, podkreśla, że zakażenia szpitalne były, są i będą. Jeśli w jakiejś placówce zapewniają, że u nich takich nie ma, to znaczy, że nie prowadzą monitoringu.
- My przywiązujemy do tego bardzo dużą wagę, organizujemy szkolenia. Poszczególne oddziały mają swoją specyfikę. Najwięcej zakażeń dotyczy chorych na nowotwory, palaczy tytoniu, osób w starszym wieku, z zaburzoną odpornością - wymienia.
