Proszą o ciszę, ład i modlitwę

Najstarsze nagrobki na szubińskim cmentarzu zachowały się po południowej stronie kościoła i pochodzą z pierwszej połowy XIX wieku.

<!** Image 2 align=right alt="Image 36760" sub="Na pierwszym planie widać Grób księdza Ludwika Sołtysińskiego, w tle - pominik powstańców wielkopolskich">Cmentarz, który udających się nań wita napisem „Umarli proszą o ciszę, ład i modlitwę”, powstał po likwidacja na Pałukach na początku XIX wieku przykościelnych miejsc pochówków. Coraz liczniejsze groby powstawały wokół drewnianego kościoła pod wezwaniem św. Małgorzaty, którego fundatorką była 1748 roku Weronika Mycielska, kasztelanowa poznańska.

Jeden z najstarszych nagrobków kryje miejsce spoczynku Marianny Komasińskiej, zmarłej w 1843 roku. Obok niej pochowano Piotra Drzewieckiego (zm. 1868 r.) oraz księdza Michała Kentzera, który odszedł w 1885 roku, w 33 roku sprawowania posługi kapłana.

Pamięci księży

Na uwagę zasługuje kilka tablic z epitafiami umieszczonymi w pobliżu kościoła, poświęconymi dwóm szubińskim wikariuszom: Julianowi Płaszczykowi (1849) i Romanowi Ostrowskiemu (1866), którzy opiekowali się ofiarami wielkiej zarazy, dziesiątkującej w połowie XIX wieku szubinian. Trzy kolejne tablice, które przypominają księży: dziekana i szambelana papieskiego Józefa Dyskiewicza (zm. 1890) i proboszcza Mariana Namysłowskiego (1980).

<!** reklama left>Na budynku kościoła jest też tablica upamiętniająca księdza Władysława Mączkowskiego, męczennika za wiarę i ojczyznę, który zginął w obozie koncentracyjnym w Dachau i w 1999 roku został beatyfikowany w Warszawie przez Jana Pawła II.

W pobliżu kościoła warto zatrzymać się przy grobie Ludwika Sołtysińskiego (zm. 1928), który przez 30 lat był proboszczem w Szubinie i opiekunem duchowym powstańców wielkopolskich. Na wschód od świątyni znajduje się grób szubińskiego proboszcza Stanisława Gałeckiego (zm. 1951), więźnia Dachau i kanonika honorowego kolegiaty kruszwickiej.

Cześć bohaterom

Na prawo od głównego wejścia znajduje zbiorowa mogiła powstańców wielkopolskich. W środku wznosi się sarkofag wystawiony w 1938 roku, poważnie uszkodzony w czasie II wojny i odrestaurowany w 1969 roku. Obok niego, na marmurowej tablicy, umieszczono nazwiska 22 pochowanych tu powstańców i 15 nieznanych poległych w lutym 1919 roku. Przy pomniku w pojedyńczej kwaterze spoczywa najdłużej żyjący powstaniec z tych terenów Jerzy Kwasek (zm.1994).

W głebi cmentarza, na wschodnim krańcu znajduje się kwatera żołnierzy Wojska Polskiego, poległych we wrześniu 1939 roku.

Na północ od kościoła jest pomnik ofiar zbrodni hitlerowskich w latach 1939-1945 i zbiorowa mogiła poległych w obronie ojczyzny. W pobliżu są groby żołnierzy Armii Czerwonej ze stycznia 1945 roku.