Rozkaz o „Jurysdykcji Barbarossa”
Rozkaz wydany w imieniu Adolfa Hitlera przez feldmarszałka Wilhelma Keitla w dniu 13 maja 1941 r., regulujący zasady postępowania Wehrmachtu na terenach przyszłej okupacji niemieckiej na Wschodzie oraz zawierający wytyczne w sprawie traktowania zamieszkującej te obszary ludności cywilnej. Przewidywał m.in.: wyjęcie ludności ZSRR spod prawa, szerokie stosowanie zasady odpowiedzialności zbiorowej oraz zapewniał daleko idącą bezkarność członkom przyszłych władz okupacyjnych. Rozkaz stanowił jedną z głównych podstaw „prawnych” ludobójczej polityki Niemców na okupowanych obszarach ZSRR.

Co się stało z Herbertem Backe?
Obergruppenführer Herbert Backe wojnę przesiedział za biurkiem w Berlinie, tworząc kolejne wersje planów głodowej eksterminacji Słowian. Pod koniec wojny został schwytany przez aliantów. Miał zostać jednym z oskarżonych w tzw. procesie ministerstw (jeden z planowanych procesów norymberskich) przed Amerykańskimi Trybunałami Wojskowymi). Uniknął procesu, popełniając samobójstwo w celi więzienia 6 kwietnia 1947 r. w Norymberdze.

„Plan głodowy” zakładał ludobójstwo większe niż Hołodomor na Ukrainie

Czym był Generalny Plan Wschodni?
Plan był skutkiem idei zdobycia „przestrzeni życiowej” (niem. Lebensraum), należnej, według doktryny niemieckiego narodowego socjalizmu, niemieckiej „rasie panów” (niem. Herrenrasse), oraz swoistej hitlerowskiej interpretacji ideologii Drang nach Osten.

Teren objęty planem miał rozciągać się do linii jeziora Ładoga na północy i Morza Czarnego na południu, na wschód od granic III Rzeszy z września 1939 r. W tym celu planowano wyniszczenie i/lub wysiedlenie większości miejscowej ludności słowiańskiej, czyli „podludzi” (niem. slawische Untermenschen) i osiedlenie na ich miejsce Niemców z innych części Europy. Planem zamierzano objąć także 5-6 mln Żydów zamieszkujących Europę Wschodnią.

Plan zamierzano urzeczywistnić w oparciu o zwycięstwa Wehrmachtu na Wschodzie, ostatecznie planując utworzenie „Wielkogermańskiej Rzeszy” (niem. das Grossgermanische Reich) i ustanowienie tzw. Nowego Ładu (niem. Neue Ordnung), a w końcu realizacji głównego celu II wojny - panowania Niemiec nad światem (niem. Weltherrschaft).

Z kolei głównymi założeniami „Nowego Ładu” miały być zatem: hegemonia III Rzeszy od Portugalii do Uralu, całkowita eksterminacja Żydów oraz depopulacja większości Słowian, a także germanizacja, przesiedlenia lub fizyczne wyniszczenie innych pomniejszych grup ludnościowych, których odpowiednia część zostałaby zakwalifikowana jako „małowartościowa” pod względem rasowym. W stosunku do Rosjan zalecano całkowite biologiczne unicestwienie metodą wstrzymania przyrostu naturalnego. Zamierzano pozostawić ok. 3-5 mln Polaków w charakterze niewolniczej siły roboczej.