[PITAWAL] Piętnaście lat za kilka ciosów

[break]
Funkcjonariusze Milicji Obywatelskiej z założenia byli w Polsce Ludowej traktowani jako osoby wyjątkowo chronione. Każdy atak na milicjanta wywoływał natychmiastową silną reakcję całego środowiska i osób związanych z wymiarem sprawiedliwości. Za zabójstwo funkcjonariusza w stalowym mundurze niemal pewna była kara śmierci, za pobicie - groziło wieloletnie więzienie.

Być może, doskonale zdawał sobie z tego sprawę bydgoszczanin Krzysztof K., mieszkaniec osiedla Wyżyny, kiedy w ciepłą wiosenną noc 10 czerwca 1977 roku wybrał się na przechadzkę po ulicach swojego osiedla z jednym konkretnym celem: przejechać się autem. Szkopuł tkwił jedynie w tym, że Krzysztof K. nie posiadał własnego samochodu. By odbyć spacer po swoim rodzinnym mieście na czterech kółkach, wybierał się już parokrotnie wcześniej w godzinach nocnych. Dwa razy sztuka się powiodła, przejechał się wtedy „maluchem”, czyli fiatem 126p, którego właściciel w obu przypadkach nie domknął na noc, zostawiając auto na osiedlowym parkingu, trójkątnej szybki bocznego okna. W dwóch innych przypadkach próby włamania spełzły na niczym, wytypowanych pojazdów otworzyć się nie udało.

Przed następną próbą przejażdżki Krzysztof K. porozumiał się z dobrze mu znanym sąsiadem Cezarym S., który pochwalił się, że „ma patent” na otwieranie zamkniętych samochodów.

Wieczorem 10 czerwca 1977 roku Krzysztof K. z kompanem jako obiekt swojego zainteresowania wybrali dużego fiata zaparkowanego przy ul. Białostockiej. Pomysłodawca stanął na czatach, natomiast Cezary S. walczył z zamkiem w drzwiach wybranego auta. Kiedy mu się to udało, kompani zamienili się rolami. Teraz to Cezary miał pilnować, Krzysztof zaś zajął się uruchamianiem silnika w dobrze opanowany już sposób, czyli przez zwarcie przewodów wyrwanych ze stacyjki.

Tym razem jednak złodzieje mieli pecha. W związku z częstymi kradzieżami aut i włamaniami do samochodów zaparkowanych w tej części miasta, tej nocy w rejon ul. Białostockiej skierowany został dodatkowy patrol milicji. Jeden z funkcjonariuszy MO czatował na ewentualnych złodziei, ukryty za narożnikiem sklepu spożywczego, niewidoczny dla nikogo w ciemnej nieoświetlonej niszy. Kiedy rozległ się dźwięk „odpalanego” przez Krzysztofa K. silnika dużego fiata, milicjant wyszedł z ukrycia i skierował się w stronę pojazdu. Najpierw spostrzegł Cezarego, stojącego na czatach. Wylegitymował go. Kiedy podszedł do podejrzanego samochodu, nerwy złodzieja nie wytrzymały. Krzysztof K. wysiadł z auta i rzucił się do ucieczki. Milicjant jednak go dogonił, ale wówczas w sukurs kompanowi przyszedł Cezary. Zaczęli wspólnie funkcjonariusza bić, zadając mu po kilka uderzeń. Kiedy udało się go obezwładnić, Cezary z kabury wydobył broń. Zachęcany przez Krzysztofa, strzelił do leżącego milicjanta, ale chybił. Kiedy na odgłos strzału ktoś z pobliskiego bloku zaświecił z okna latarką, obydwaj kompani rzucili się do ucieczki, zabierając notatnik milicjanta, w którym figurowały dane Cezarego.

Cztery dni później Krzysztof został ujęty. Kiedy milicjanci przyszli do mieszkania Cezarego, zastali zabarykadowane drzwi. Po ich wyważeniu wewnątrz śledczy zastali już wiszącego na pasku trupa.

W listopadzie tego samego rok Krzysztof K. stanął przed sądem, oskarżony o podżeganie do zabójstwa i bestialskie pobicie funkcjonariusza MO.

Został skazany na karę 15 lat pozbawienia wolności i zapłatę wysokiego odszkodowania ofierze za poniesiony uszczerbek na zdrowiu.