Panie szofer, gazu!

<!** Image 1 align=left alt="Image 25759" >Złudzeń przed kongresem PiS było niewiele, zaskoczeń po - też tyle, co kot napłakał. Nic dziwnego, tego rodzaju partyjne supershow nie służy publicznemu praniu brudów, rachunkowi sumienia, ożywczej dyskusji czy jak to tam nazwiemy. Szczególnie, że PiS przygotowało swoją demonstrację determinacji perfekcyjnie, w idealnym momencie rozpoczynając wyścig po władzę w samorządach. W rytmie reanimowanego zaklęcia Porozumienia Centrum, czyli „przyspieszenia”.

<!** reklama right>Tym, którzy głaskali ostatnio w mediach „grupę zetchaenowską” z premierem Marcinkiewiczem na czele i liczyli na próbę sił, mina szybko zrzedła. Premier wyraźnie nie ma ochoty się siłować. Jarosław Kaczyński w swoim przemówieniu próbował za to gasić wszelkie stereotypy, którymi jego partia - raczej słusznie niż niesłusznie - obrosła. Nie ma już więc być mowy o antyelitarności czy niechęci do społeczeństwa obywatelskiego, które teraz Jarosław Kaczyński kocha szczerze i próbuje pogodzić z silnym państwem. Jak mniemam, silne państwo jak zwykle okaże się silniejsze. Pojawił się też motyw ucieczki przed upartyjnieniem wszystkiego co można i wdzierającym się wszędzie lobbingiem. Cóż, prezes Kaczyński doskonale widzi, co się dzieje. Pytanie, w którą stronę przyspieszy. Oby tylko głównego szofera tego wehikułu z narodową flagą i samoobronowym biopaliwem w baku nie czekało już za chwilę ostre hamowanie, kiedy do strajkowania ruszą kolejne grupy obywateli, którzy wolą jeździć powoli.

Trochę boję się tych zdyscyplinowanych partii, gdzie kandydat jest jeden i nikt nawet nie stwarza pozorów. Gdzie się mówi głosem pewnym i doniosłym. Szczególnie jeśli jest to partia władzy, bo do takiej partii przyklejają się typy różnorakie. Czy to AWS, SLD czy PiS.