W eliminacjach MŚ 1938 Polacy wyeliminowali Jugosławię. Debiut w finałach mistrzostw świata miał miejsce 5 czerwca 1938 roku na Stade de la Meinau w Strasburgu. Polacy zmierzyli się w 1/8 finału z Brazylią i przegrali po dogrywce 5:6. Wokół tego spotkania obrosło kilka legend, jak między innymi ta, że Leonidas grał na boso. Pewnym możemy być bramek, które w tym spotkaniu padły. Ernest Wilimowski zdobył aż cztery, natomiast brazylijski napastnik trzy, w tym dwie w samej dogrywce.

Na igrzyskach olimpijskich w Monachium zmierzyliśmy się po raz pierwszy w historii z Kolumbią. Orły Górskiego pewnie pokonały rywali 5:1. Gole dla Polaków strzelali Kazimierz Deyna (dwie) i Robert Gadocha (trzy) (Deyna został później królem strzelców turnieju). Honorowego gola dla Kolumbijczyków zdobył Jaime Morón. Poza faktem, że po stronie Kolumbii grali wyłącznie amatorzy (na IO występowały wówczas drużyny z takich zawodników), warto docenić wysokie zwycięstwo naszej drużyny. Był to pierwszy krok do olimpijskiego złota.

Na niemieckich boiskach Orły Górskiego robiły prawdziwą furorę. Rywalizację zaczęły od zaskakującej wygranej nad Argentyną. Po ośmiu minutach nasi piłkarze prowadzą już 2:0 po golach Grzegorza Laty i Andrzeja Szarmacha. Trafienie Heredii w 60. minucie pozwoliło Argentyńczykom myśleć o remisie, ale kilkanaście sekund później podwyższył prowadzenie Lato. Ostatecznie mecz się kończy wynikiem 3:2, a zagraniczna prasa rozpływa się nad grą Polaków.