Mieczysław Buławski był księdzem, ale w czasach tworzenia się II Rzeczpospolitej przyszło mu sprawdzić się na stanowisku burmistrza Rynarzewa.
<!** Image 2 align=right alt="Image 94086" sub="Fotografia ślubna z lat 20. minionego wieku. Wśród gości weselnych ksiądz proboszcz Mieczysław Buławski Fot. ze zbiorów Piotra S. Adamczewskiego">Urodził się 19 września 1885 roku w Gnieźnie. Po ukończeniu gimnazjum w Wągrowcu kontynuował naukę w Seminarium Duchownym w Gnieźnie i Poznaniu. Święcenia kapłańskie otrzymał w 1909 r. i na pierwszą parafię skierowany został do Łabiszyna, a następnie do Jaksic. W 1914 r. objął probostwo w Rynarzewie. Od początku dużą wagę przykładał także do wyposażania rynarzewskiej świątyni. Gdy nadszedł listopad 1918 r. zaangażował się w ruch rewolucyjny, który przetrwał w konspiracji do początków 1919 r. O jego zaangażowaniu się w sprawę narodową wiedzieli tutejsi Niemcy. Gdy wybuchło powstanie, a jego fala zbliżała się do Rynarzewa ks. Mieczysław Buławski został 7 stycznia polskim zakładnikiem Grenzschutzu. Więziono go w domu Niemca Loelkego i w razie wybuchu walk miał zostać rozstrzelany. Udało mu się uniknąć takiego losu i gdy Rynarzewo odzyskało niepodległość, to właśnie ks. Buławski został powołany na fotel komisarycznego burmistrza miasteczka. Prowadził także Urząd Policyjny. Równocześnie pełnił posługę kapłańską na rynarzewskim odcinku frontu północnego. Podjął także starania o uwolnienie mieszkańców Rynarzewa, którzy zostali internowani i wywiezieni do Altdamu (Szczecin Dąbie) w styczniu 1919 r.
<!** reklama>Po 148. latach niemieckiej niewoli zaangażował się w odbudowę polskiego szkolnictwa i sam prowadził zajęcia lekcyjne. Dbał o pamięć o tych, którzy przelali krew za tą ziemię. Za zgodą arcybiskupa przez miesiąc brał udział w plebiscycie na Górnym Śląsku. Doceniono go i za swoją pracę odznaczony został Medalem Niepodległości.
Pierwsze dziesięciolecie w wolnej Polsce to okres wytężonej pracy ks. Buławskiego dla Rynarzewa i jego mieszkańców. Wspierał powstawanie i działalność wielu organizacji, które zawiązywały się w miasteczku. Założył, między innymi, Kółko Rolnicze i był przewodniczącym Ligi Katolickiej oraz patronem Towarzystwa Powstańców i Wojaków, brał udział w uroczystym poświęceniu pomnika-mogiły na cmentarzu w 1926 r. W 1929 r. opublikował własnym sumptem wspomnienia z czasów powstania pt. „Miasteczko nad frontem. Wspomnienia z roku 1919”. Z nieznanych przyczyn w 1930 r. został przeniesiony na parafię do Kosztowa koło Wyrzyska. Tam zastał go wybuch II wojny światowej. Został aresztowany i osadzony w listopadzie 1939 r. i wraz z grupą polskich księży w Górce Klasztornej. Uniknął śmierci, ale zachorował na serce. Zmarł w 1949 r.
