Jak hartowały się złote siatkarki [ROZMOWA Z AGATĄ KOPCZYK]

Co było trudniejsze: finały, czy dojście do nich?

Droga do tych finałów w ogóle była trudna. Graliśmy z różnymi przeszkodami. W ogóle play-off, czyli rywalizację w mistrzostwach Polski U-23, zaczynałyśmy z czwartego miejsca. A znalazłyśmy się w finałowym turnieju po przepięknym meczu z Chemikiem, tam w Policach. A jak już byłyśmy w tym finale w Legionowie, to po to, żeby wrócić z medalem. Bo zawsze jeździmy po to, żeby powalczyć o jak najwyższe cele.

Wiadomo, że w lidze jedną przegraną można odrobić w następnym meczu. W play-off takiego luksusu nie było.

Dlatego każdy mecz w play-off trzeba grać na maksimum umiejętności, zaangażowania, swoich możliwości. Nie można pozwolić sobie na jakieś spowolnienia tempa, czy grania. Trzeba grać po prostu na maksa, trzeba wymagać od zawodniczek tego, żeby każda z nich zagrała nie na 100 procent, a nawet na 120.

Pytanie nie do trenerki, ale byłej zawodniczki… Co te młode dziewczyny muszą zrobić, żeby pójść chociażby w Pani ślady i zaistnieć w seniorskiej siatkówce?

Pracuję z tymi dziewczynami już wiele lat, robię to z wielką przyjemnością i z wielką dumą. Widzę, że mają one niesamowity charakter, wolę walki, pracują z wielką determinacją. Cały sztab szkoleniowy, który pracuje w Pałacu jest strasznie zaangażowany w to, żeby przekazywać im najważniejsze cechy, jakie są potrzebne do osiągania sukcesów w sporcie. A jest to pokora, uczciwość, waleczność, jest to - podsumowując to wszystko - rodzina. Bo my musimy się nawzajem szanować. I przez to, że mamy taką atmosferę, mamy takie warunki stworzone do rozwoju, za co serdecznie dziękuję władzom klubu, przede wszystkim naszemu prezesowi, możemy się tylko odwdzięczyć, zdobywając medale.

Czyli jeśli dalej będą z takim charakterem podchodziły do treningów i meczów, to jest szansa, że jeszcze nieraz o nich usłyszymy?

Jestem przekonana, że nie raz o nich usłyszymy. Myślę, że już niedługo, bo przecież MVP finałowego turnieju w Legionowie, pierwszego historycznego turnieju Młodej Ligi Kobiet U-23, została 17-latka z naszego klubu, Monika Jagła. Jest to przyszłość siatkówki. To przykład, że ciężką pracą i determinacją, wielkim zaangażowaniem i serduchem, które zostawia się na parkiecie można osiągnąć wszystko. I tego właśnie uczymy nasze zawodniczki.

One są w takim wieku, że trzeba umieć z nimi pracować, być matką, ojcem, zależy kto jest trenerem…

Najważniejsze, żeby złapać kontakt z zespołem, bo te dziewczyny potrzebują nas w roli trenerów, którzy - niestety, muszą podjąć czasami jakieś tam niepopularne decyzje, np. karcąc zawodnika, zwracając mu uwagę na coś, sprowadzając na ziemię. I potrzebują nas też w roli matki, czy ojca. Przychodzą do nas z różnymi problemami, osobistymi i szkolnymi. My lubimy, jak te problemy są rozwiązywane, nie zostawiamy ich samych. Po prostu pomagamy im, jak tylko możemy.

Razem z Rafałem Gąsiorem tworzycie trenerski duet, prowadzicie w sumie razem kilka zespołów młodzieżowych w klubie. Na jakiej zasadzie funkcjonujecie?

Z Rafałem pracujemy razem w Szkole Mistrzostwa Sportowego, w XI LO na ul. Cichej. Ja prowadzę pierwsze klasy, Rafał drugie i trzecie. Ponieważ często się zdarza tak, że wśród kadetek są bardzo wybitne zawodniczki, to uczestniczą w treningu z juniorkami. Wtedy pomagam Rafałowi i w treningach, i w meczach, a on w ten sam sposób pomaga mi. I tak się uzupełniamy. Na mecze, czy turnieje kadetek jeżdżę też z Maciejem Kromrychem, z trenerem, z którym co roku zdobywam medal. On prowadzi młodziczki, niektóre z nich są u mnie w zespole. Mam nadzieję, że z Maćkiem zrobimy w tym roku kolejny medal, nie wyobrażam sobie, żeby było inaczej.

Bronicie brązowego medalu…

- Dla tych dzieci niesamowitą nagrodą jest zdobycie w ogóle medalu. One jeszcze tak naprawdę nie wiedzą co znaczy to piękne złoto. Cieszą się z blachy, które jest ukoronowanie całorocznej pracy.

Ostatnio młoda Natalia Murek razem z Marleną Pleśnierowicz została powołana do szerokiej kadry seniorek reprezentacji Polski…

Na pewno jest to duże osiągnięcie, sukces dla klubu i samej zawodniczki. To mocny sygnał dla pozostałych młodych dziewczyn, że warto pracować, trenować i inwestować w siebie.

W sezonie zasadniczym w grupie A (4. miejsce, 10 meczów, 16 punktów, 5 zwycięstw - 5 porażek, sety 20:19, małe punkty 848:846):

z Budowlanymi Łódź - 2:3 (w) i 3:2 (d);

z Legionovią - 0:3 (d) i 2:3 (w);

z Chemikiem Police - 0:3 (w) i 3:0 (d);

z PTPS Piła - 3:0 (w) i 3:1 (d);

z Atomem Trefl Malbork - 3:1 (d) i 1:3 (w).

W play-off, I runda:

z Impelem Wrocław - 3:0 (d) i 2:3 (w).

W play-off, II runda:

z Chemikiem Police - 3:2 (d) i 3:1 (w).

W Final Four (w Legionowie):

półfinał: z AZS AWF Warszawa - 3:0;

finał: z Legionovią - 3:1.

Trener: Rafał Gąsior (asystentka Agata Kopczyk).

MAGAZYN SPORTOWY24 - JANUSZ WÓJCIK CHCE WRÓCIĆ NA ŁAWKĘ TRENERSKĄ!