<!** Image 1 align=left alt="Image 18135" >
W Łabiszynie rozpędzony TIR wgryzł się w stojący przy szosie budynek i zaklinował się
w nim. Można o tym pisać jako o jednym z wielu zimowych wypadków na drogach. Dla mnie jednak ta kraksa wpisuje się w ciąg zdarzeń, którymi rządzi związek przyczynowo-skutkowy niezależny od sił przyrody i stanu hamulców. Przy drodze łączącej Barcin z Brzozą mieszkam, więc raczej wiem, o czym mówię. Nie jest to jakaś tam boczna nitka, lecz arteria, na której przez cały dzień i znaczną część nocy tętni ruch. Dzieje się tak głównie za sprawą cementowego kombinatu w Barcinie. Wyładowane w Lafarge potężne ciężarówki przetaczają się potem przez Łabiszyn szosą praktycznie bez pobocza, bo za takowe trudno uznać na kilkanaście centymetrów szeroki pasek zmasakrowanego ciężkimi kołami asfaltu i niewiele szerszy pasek ziemi. A za Łabiszynem, w stronę Bydgoszczy, wcale nie jest lepiej. Szosa biegnie przez las, więc z reguły jest zamarznięta, zaś długa prosta przed Kobylarnią kończy się ostrym zakrętem. Wiele razy już w tym miejscu widziałem wozy wyciągane z rowu czy spomiędzy drzew. Nieco dalej, przed cmentarzem w Brzozie, kierowca natyka się na kolejną szykanę - podwójny zakręt, który niewtajemniczeni regularnie kończą za metalową barierką (nie tak dawno przez kilka dni leżakowała tam cysterna). Biznes to biznes, ale też każdy biznes wymaga harmonii rozwoju. Pod Barcinem kombinat rozkwitł, o drogach wokół niego zapomniano. To i mamy skutki.
Harmonia została na lodzie
W Łabiszynie rozpędzony TIR wgryzł się w stojący przy szosie budynek i zaklinował się w nim. Można o tym pisać jako o jednym z wielu zimowych wypadków na drogach. Dla mnie jednak ta kraksa wpisuje się w ciąg zdarzeń, którymi rządzi związek przyczynowo-skutkowy niezależny od sił przyrody i stanu hamulców.
