Ewangelia na IV niedzielę Wielkiego Postu: Wierzysz w przebaczenie?

Takie żądanie przedstawił pewnego dnia młodszy syn. Faktycznie nic mu się nie należało, absolutnie nic! Na Bliskim Wschodzie istniała niepodważalna zasada, że dopóki ojciec nie umarł, syn nie miał prawa zabrać majątku, a tym bardziej oderwać go od rodziny.

Gdy straciwszy wszystko, doszedł do takiego poniżenia, że gotowy był jeść to samo, co świnie, zapragnął powrócić do domu. Wydaje się, że nie tęsknił za ojcem ani za bratem. Tęsknił za pełnym żołądkiem!

W drodze układa sobie „przemówienie”. Widać, że nie zna ojca i nie ufa mu. W ogóle nie bierze pod uwagę, że ojciec może mu przebaczyć.

Tymczasem ojciec nawet nie dał dokończyć tak skrzętnie przygotowywanej mowy. Przywitał go po królewsku!

Bóg nie dlatego przebacza, że na to zasługujemy, ale dlatego, że nas kocha.

Młodszy syn miał dużo szczęścia, że na drodze nie spotkał najpierw swego starszego brata. Ten starszy również jest zagubiony, też oddzielił się od ojca.

Gdy dowiedział się, że muzyka i tańce są na cześć powrotu jego brata, zawrzało w nim.
Stanął jak wryty przed „drzwiami przebaczenia”, nie potrafiąc ich otworzyć.

Czy dał się przekonać, czy wszedł z ojcem do domu, czy usiadł do stołu?

Nie uwierzyć w przebaczenie, w darmową miłość Ojca - to największe cierpienie, jakie może się nam przytrafić. Nie żyjmy w takim cierpieniu!

Centrum Formacji Duchowej, Salwatorianie – Kraków