Kazimierz Susała urodził się w Sadkach w 1895 r. w patriotycznej rodzinie. W 1905 roku ukończył w Nakle szkołę katolicką i rozpoczął edukację w nakielskim gimnazjum.
<!** Image 2 align=right alt="Image 23781" >Był wyróżniającym się uczniem w nauce i działalności patriotycznej. W 1913 r. wraz z Kazimierzem Rybką założył I Drużynę Skautową im. Tadeusza Kościuszki. Pierwszy zastęp prowadził druh Rybka przy pomocy m.in. Susały, Bronickiego, Kaletty i Żmudzińskiego. Drugi zastęp, obejmujący uczniów dojeżdżających, prowadził druh Jan Sławiński. Działał również w istniejącym przy gimnazjum Towarzystwie Tomasza Zana, i w nakielskim kole pełnił funkcję komendanta.
W niemieckim mundurze
Gdy wybuchła I wojna światowa, Susała przeświadczony, że po pokonaniu Rosji, Niemcy nadadzą Polakom szeroką autonomię, ochotniczo wstąpił do armii niemieckiej, do 4 Regimentu Ułanów w Toruniu. Najpierw służył w kawalerii, a później w piechocie. Walczył na froncie litewskim, pod Rygą, na Ukrainie, na froncie rumuńskim oraz w Belgii i francuskich Wogezach.
W armii niemieckiej dosłużył się stopnia kaprala. Po powrocie w rodzinne strony, na wieść o szykującym się powstaniu wielkopolskim, zgłosił się do polskich władz w Poznaniu, które zweryfikowały go w stopniu podporucznika. Gdy wybuchło powstanie wszedł w skład Rady Żołnierskiej w Sadkach i pod jego dowództwem miejscowość i okolice opanowali Polacy. Następnie brał udział w bitwach o Wysoką, Ślesin, pod Szubinem, Runarzewem i Paterkiem. Po utworzeniu w Poznaniu I Pułku Strzelców Wielkopolskich, znalazł się w jego szeregach jako dowódca kompani.
Na wschodnim froncie
Jeszcze w 1919 r. jego oddział znalazł się na froncie wschodnim, naprzeciwko bolszewików. Tam przeszedł szlak bojowy na Białorusi od ofensywy znad Berezyny, aż po Mińsk. W maju 1920 r. siły polskie najpierw zostały powstrzymane, a następnie odrzucone aż pod Warszawę.
W czasie tych walk Susała odznaczył się wyjątkowym bohaterstwem, za co otrzymał Krzyż Virtuti Militari. Podczas ofensywy polskiej znad Wieprza wyróżnił się w walkach pod Mińskiem Mazowieckim, potem pod Brześciem Litewskim.
Podczas zdobywania wsi Sławno, dnia 17 września 1920 r., jako dowódca 1 baterii Kazimierz Susała został śmiertelnie ranny. Zwłoki bohatera zostały przewiezione przez Nakło specjalnym transportem, który zatrzymał się na stacji w Samostrzelu, a stamtąd odprowadzono je w żałobnym kondukcie i przy wielkiej manifestacji społecznej na cmentarz do rodzinnych Sadek. Do dziś spoczywa w jednym grobie wraz ze swoim ojcem i bratem Janem. Pośmiertnie awansowano go do stopnia porucznika i powtórnie odznaczono Virtuti Militari.
Autor jest dyrektorem Muzeum Ziemi Krajeńskiej w Nakle
