<!** Image 1 align=left alt="Image 24288" >Futurolodzy snują dwie wizje: czas zagłady cywilizacji i cywilizacji zabijania czasu. Ceną zabijania czasu będzie rozrost głowy i degeneracja kończyn, może za wyjątkiem palca, którym zwykliśmy klikać pilotem lub myszką.
Przygotowując się do tej drugiej perspektywy, rozwijamy głowy, obmyślając nowe okazje do świętowania. Niedawno udało się sprytnie połączyć 1 Maja z 3 Maja, Dniem Flagi Państwowej. Przed nami trudniejsze wyzwanie: przerzucenia mostu wolności pomiędzy Bożym Narodzeniem i Nowym Rokiem. Niestety, twórcze umysły obszczekują i targają ich nogawkami wieczni malkontenci.
Pan premier ogłosił wczoraj, że daje swoim urzędnikom wolne 26 maja - z okazji pielgrzymki papieża. Zwrócił się też z apelem, by podobnie postąpili inni szefowie administracji rządowej i samorządowej, na co pozytywnie odpowiedział już minister edukacji. Wydawać by się mogło, że taka decyzja wywoła entuzjazm narodu kochającego papieża i święta. A tu niespodzianka.
Zajrzałem do jednego z popularnych portali, by poczytać opinie internautów o pomyśle świętowania 26 maja. Zareagowało aż półtora tysiąca osób, ale euforii w ich wypowiedziach było tyle, co kot napłakał. Maturzyści zrzędzili, że rozkłada im to terminarz egzaminów, nauczyciele - że nie zrealizują programu. Ujadano na urzędasów jako tych równiejszych od równych, klerykalizację kraju.
Na przemian wyrażano obawy o stratę w PKB i o to, że dzień wolny przyjdzie odrobić. Zastanawiające, że nikt nie zająknął się nawet o duchowym wymiarze tego dnia. Bo przecież nie dla grilla 26 maja ma być wolny. Dziwne, że półtora tysiąca przedstawicieli narodu w 70 procentach deklarującego swoją religijność nie zauważa, że ofiaruje się im czas, w którym mogą wysłuchać nauki głowy ich Kościoła ze spokojną głowę, by tę naukę przemyśleć.
