W świeckich szkołach odnotowuje się przypadki zachorowań na świerzb. Epidemiolodzy apelują o przestrzeganie zasad higieny i ostrożność.
Świerzb jest chorobą zakaźną, wywoływaną przez wewnętrznego pasożyta skóry. Do zakażenia dochodzi zwykle na drodze bezpośredniego kontaktu ze skórą chorego. Bardzo rzadko przez zakażone przedmioty.
- Okres wylęgania choroby, od chwili zakażenia, wynosi od 3 do 6 tygodni, pełny rozwój choroby następuje po upływie 6 do 8 tygodni od zakażenia. Podstawowym objawem choroby jest silny świąd skóry najbardziej intensywny w nocy, gdy rozgrzane ciało w pościeli pobudza roztocza do aktywności - wyjaśnia Anna Zarembska z Oświaty Zdrowotnej i Promocji Zdrowia w Powiatowej Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej w Świeciu. W przypadku tej choroby u ludzi występują dwa rodzaje reakcji skórnych: zmiany związane z penetracją świerzbowca - korytarze i pęcherze oraz wysypka, która pojawia się z dala od miejsca infekcji.
- Mogą pojawić się pęcherzykowato-grudkowate wykwity skórne na rękach i nadgarstkach, głównie miedzy palcami oraz w obrębie zgięciowych powierzchni nadgarstków, okolic łokci, fałdów pachowych - dodaje Anna Zarembska.
Preparaty przeciw świerzbowi nie powinny być stosowane u dzieci poniżej 1 roku życia oraz u kobiet w ciąży. Leczeniu powinny być poddane osoby kontaktujące się z chorym. Zabiegać zakażeniu można poprzez wczesne wykrycie choroby, prowadząc przeglądy higieniczne. Uchronić przed zakażeniem może także używanie oddzielnych ręczników, właściwa higiena osobista, częsta zmiana pościeli i ubrania oraz ich właściwe pranie, gotowanie i prasowanie.
