Odpalam komputer i wpisuję w wyszukiwarkę „nauczycielka”. Wyniki powinni zablokować nieletnim. Okazuje się, że pani profesor, owszem, chodzi w eleganckiej koszuli, ale zapiętej wyłącznie na dwa ostatnie guziki od pępka w dół.
<!** Image 3 align=none alt="Image 221335" sub="Fot.: Miasta Kobiet">
Miałam poprowadzić warsztaty z wizerunku dla nauczycielek. Bo jak to określił pan dyrektor zleceniodawca: „U nas się panie różnie ubierają.
<!** reklama>
Niektóre normalnie, a inne, że pożal się Boże. Jedną taką mamy... Jak pani, pani Leno, całą grupę zobaczy, to od razu będzie wiedziała, kogo ja miałem na myśli”.
Tu rozmówca wzdrygnął się, przeżegnał i podpisał umowę, pozostawiając mnie w zamyśleniu, co to tak właściwie znaczy „normalnie” i „pożal się Boże” w odniesieniu do stroju kobiety belfra.
Całą drogę powrotną do biura przypominałam sobie więc nauczycielki z podstawówki i liceum. Pani od fizyki nosiła zawsze jarzeniową frotkę, a od polskiego miała przepiękny otwierany zegarek na długim łańcuszku.
Umierałam z ciekawości, czyje zdjęcie jest w środku. Ot, koniec historii. Nic więcej nie pamiętam, bo w tamtych czasach skupiałam się na wszystkim, tylko nie na nauce.
Od pępka w dół…
W biurze włączam komputer i wpisuję w wyszukiwarkę „nauczycielka”. Wyniki wyszukiwania powinni zablokować nieletnim.
Okazuje się bowiem, że pani profesor, owszem, chodzi w eleganckiej koszuli, ale zapiętej wyłącznie na dwa ostatnie guziki, od pępka w dół. Eksponuje w ten sposób ubrane w seksowną bieliznę jędrne piersi.
A biust ma pokaźny i jak wnioskuję z wyników wyszukiwania, od tej zasady nie ma wyjątków. Nieco rzadziej nauczycielki noszą żakiet. Wówczas pod spód nie zakładają już nic.
Rygorystyczny jest również ubiór dolnych partii ciała. Obowiązują minispódniczki, podwiązki, samonośne rajstopy i wysokie szpilki.
Zauważam też, że nauczać należy siedząc lub leżąc na biurku, w dłoniach, groźnie niczym pejcz, trzymając wskaźnik. Trzeba „patrzeć spod byka”, a okulary nosić zsunięte na nos. Ewentualnie przygryzać zauszniki wydymając przy tym usta.
Jednak ubrane
Sama uczę, prowadzę szkolenia, jednak patrząc na te zdjęcia odnoszę wrażenie, że coś mnie ominęło. Być może świat poszedł do przodu, a ja nadal zapinam koszulę. Na wszystkie guziki.
W najbliższej rodzinie mam nauczyciela, co prawda płci męskiej, do tego informatyka, więc wiadomo, zupełnie inna kategoria. Ale na wszelki wypadek dzwonię do niego i upewniam się, że ciało pedagogiczne w nowoczesnej szkole XXI wieku jednak chodzi poubierane.
Przyjęło się, że nauczyciel powinien wyglądać tak, by uczniowie nie zwracali uwagi na to, jak wygląda, tylko czego ich uczy.
Supermodne kreacje, zbyt krótkie spódnice, głębokie dekolty i niebotycznie wysokie szpilki są nie na miejscu.
Taki wizerunek początkowo budzi sympatię wśród młodzieży, ale długoterminowo odbiera wiarygodność i autorytet. Mówi, że można nauczyciela traktować niepoważnie. Niestety, tak samo działa brak stylu, nuda i staroświeckie garsonki.
Głęboki dekolt
Pracownicy oświaty świetnie będą wyglądać w dobrze skrojonych, klasycznych rozwiązaniach. Żakiety, spodnie w kant, spódnice do kolan. Strój musi być przede wszystkim funkcjonalny, konieczne jest wygodne obuwie na niewysokim słupku. Do tego oryginalna apaszka lub zegarek.
Zamiast tradycyjnych szarości, brązów i czerni można postawić na kolory pastelowe. Ubieranie się do pracy, takiej czy innej, to żadna filozofia. Wystarczy odpowiedzieć sobie na pytanie, czym konkretnie się tam zajmujesz, z kim się spotykasz i jaki efekt masz uzyskać.
W dniu szkolenia rzeczywiście zauważam panią z nieco zbyt głębokim dekoltem, bardziej jednak rażą mnie brudne, zdeptane buty i nogawki wytartych jeansów pana dyrektora. Pożal się Boże....**
Lena Kałużna - socjolożka, trenerka wizerunku. Pomaga kobietom odnaleźć własny styl. Szczegóły na www.kobiecaperspektywa.pl
