<!** Image 1 align=left alt="http://www.express.bydgoski.pl/img/glowki/bobbe_slawomir.jpg" >Nie mylą się ci, którzy uważają abonament radiowo-telewizyjny za kolejną ukrytą formę podatku. Nic więc dziwnego, że starają się taki narzucony haracz omijać z daleka. Najbardziej irytują się ci, którzy publicznej telewizji nie oglądają, a Polskie Radio ich nie interesuje.
Nie szkodzi - płacić i tak trzeba. Zamiast brnąć dalej w ten absurd, wystarczy wprowadzić zasadę, że do ceny każdego kupowanego telewizora czy radia dolicza się z góry ustaloną kwotę - niech będzie wyliczana od wartości odbiornika i pomnożona przez lata gwarancji, której udziela na sprzęt producent i załatwione. Ludzie nie będą musieli się czuć jak złodzieje, gdy czasem rzucą okiem na „Teleexpress” czy posłuchać sportowej transmisji w Polskim Radiu Pomorza i Kujaw.
<!** reklama>Nie będą się też czuć jak nabici w butelkę idioci, którzy - niemałe pieniądze - płacą za coś, z czego i tak nie korzystają. Kamień z serca spadnie też służbom pocztowym, które powinny skupić się na tym, by nasze paczki i listy dochodziły na czas i w całości, a nie na szpiegowaniu mieszkańców czy przedsiębiorców, i sprawdzaniu, czy aby zza ściany dochodzi dźwięk z nieopłaconego odbiornika. Pomijam już zupełnie oszczędności na papierze, znaczkach i czasie pracy tych, którzy przy obsłudze abonamentowej są zatrudnieni.
Póki nikt nie wpadnie na ten prosty pomysł, korzystać można z radia za pomocą telefonu komórkowego, a z telewizji za pomocą kart telewizyjnej, zainstalowanej w komputerze. Jakość ta sama, a obowiązku płacenia nie ma. Kolejny absurd.
