Wyspy Kanaryjskie: Teneryfa, Lanzarote, La Palma, Fuerteventura i Gran Canaria. Czym się różnią?

Lanzarote – dla ceniących dzikie piękno natury
Choć pod względem geograficznym, jest to Wyspa Kanaryjska najbliższa Europie, tutejszy krajobraz zdaje się temu przeczyć. To miejsce jakby wyjęte spoza znanego nam świata. Sceneria Lanzarote często porównywana jest do powierzchni księżyca – to dlatego, że wszędzie dookoła widać stożki wulkaniczne, nadające krajobrazowi nieziemski, hipnotyczny wygląd.

Na szczęście rozwijająca się turystyka nie zepsuła naturalnego uroku tego miejsca. Na wyspie nie znajdziecie wielkich hoteli, wymyślnych domów, nawet bilbordy są zakazane. Ogromną zasługę ma w tym lokalny bohater, César Manrique, architekt-wizjoner, który uważał, że zabudowa powinna współgrać z krajobrazem, a nie nad nim dominować. To on stworzył projekt słynnej restauracji El Diablo – wybudowanej na wulkanie w Parku Timanfaya i zagospodarował fragment lawowych korytarzy w Jameas del Aqua. Swój własny dom, zbudował w korycie wyschniętego potoku i wykorzystał skalne szczeliny, które powstały po erupcji wulkanu do stworzenia projektu całego parteru. Dzięki niemu, Lanzarote uważana jest za najmniej “popsutą” kanaryjską wyspę.

Cały obszar Lanzarote ustanowiony został Rezerwatem Biosfery. Jeżeli chcecie zobaczyć miejsce jedyne w swoim rodzaju – ta Wyspa Kanaryjska Was nie rozczaruje. W końcu, gdzie indziej będziecie mogli wybrać się na wycieczkę po czynnym wulkanie? W Parku Narodowym Timanfaya jest nawet szlak wulkanów, na którym można na własne oczy zaobserwować geotermiczne anomalia – wystarczy wlać odrobinę wody w skalną szczelinę, by wystrzeliła w górę niczym gejzer. Z kolei w El Golfo znajdziecie czarną plażę, która ukształtowała się we wnętrzu krateru. Plaża słynie z unikalnego, siarkowego jeziorka Charco de los Clicos, które przypomina o wciąż nieodległej, wulkanicznej przeszłości tego rejonu.

Źródło: r.pl