Bydgoska sieć tramwajowa powstała w 1888 r. Pierwsza linia prowadziła z dworca PKP, m.in., ul. Mostową, przez Stary Rynek i ul. Długą do Wełnianego Rynku.
Niebawem trasę wydłużono do skrzyżowania ul. Poznańskiej ze św. Trójcy. Dziesięć lat później przedłużono ją na Okole ulicami: św. Trójcy, Kordeckiego i Grunwaldzką, budując w tym celu specjalny przejazd przez Stary Kanał. Końcowy przystanek znajdował się naprzeciwko dworca kolejki wąskotorowej. Była to linia oznaczona jako A, a kursujące nią pojazdy miały kolor czerwony.
Trzy lata później zbudowano odgałęzienie tej linii, prowadzące ul. Nakielską na Wilczak. Trasa ta otrzymała oznaczenie C i prowadziła w drugą stronę na Bartodzieje. W latach 20. XX wieku, po powrocie Bydgoszczy do Polski, linią A tramwaje kursowały co 7 minut, linią C - co 12 minut.<!** reklama>
Po II wojnie, kiedy zmieniono numerację tras na cyfrową, ul. Kordeckiego mknęły, m.in., „trójki” i „piątki”. Przejazd tramwajów przez Stare Miasto zlikwidowany został w 1969 roku, kiedy gotowy był już plan budowy ronda Grunwaldzkiego, który całkowicie miał zmienić układ komunikacyjny tej części miasta. Część starego torowiska wówczas rozebrano, część zasypano, pozostawiając w ziemi. W ten sposób stare szyny na ul. Kordeckiego przetrwały aż do dziś...
