Wybieramy Osobowość Roku w kategorii Nauka
Nominacja za:
współczesne dylematy ochrony przyrody, związek między działaniami w zakresie ochrony przyrody, a globalnymi zmianami klimatycznymi.
____________
Prof. dr hab. inż. Dariusz J. GWIAZDOWICZ jest autorem ponad 500 publikacji naukowych i popularno-naukowych jakie ukazały się w ponad 100 czasopismach, w 25 krajach. Wśród tego dorobku publikacyjnego są dwie książki naukowe, książka podróżnicza („Podróże nieudacznika. Poznawanie świata po swojemu”), pięć książek biograficznych, w których przybliżono życie i twórczość znanych profesorów-przyrodników (np. „Profesor honorowy Józef Rivoli 1838-1926”), współautorstwo 10 podręczników oraz książek popularnonaukowych (np. „Ochrona przyrody”, „Estetyka lasu”). Ponadto był redaktorem naukowym blisko 50 opracowań książkowych, organizatorem (przewodniczącym komitetu naukowego lub organizacyjnego) w ponad 30 kongresach, konferencjach i seminariach krajowych (np. cykliczne konferencje „Las i historia”, Natura i kultura”) i międzynarodowych (np. „Universities within the forest”).Głównym kierunkiem jego aktywności naukowej jest poszukiwanie kompromisu pomiędzy koniecznością prowadzenia gospodarki opartej na użytkowaniu środowiska (leśnictwo, łowiectwo, rolnictwo, rybactwo), a skutecznymi metodami ochrony przyrody. Ponadto podejmuje prace zmierzające do poznania zawiłych zależności, jakie powstały na przestrzeni wieków, pomiędzy rozwojem cywilizacyjnym (krajobraz kulturowy), a zmianami przyrodniczymi (krajobraz przyrodniczy).Realizował projekty badawcze lub zajęcia dydaktycznych w blisko 30 placówkach na niemal wszystkich kontynentach. W ostatnich latach m.in. w University Centre in Svalbard, Spitsbergen (Norwegia), Research Station Panguana (Peru), Commonwealth Scientific and Industrial Research Organization, Canberra (Australia), Shahrekord University (Iran), Hokkaido University (Japonia), Irkutsk State Agrarian University (Rosja), Arctowski Polish Antarctic Station, Southern Shetland (Antarktyka), University of Michigan (USA), Ohio State University (USA).Efektem realizacji tych projektów są liczne publikacje, obejmujące kilka obszarów badań przyrodniczych. Głównymi osiągnięciami z zakresu prac taksonomicznych jest opisanie czterech nowych dla nauki rodzajów oraz blisko 40 nowych dla nauki gatunków roztoczy z kilkunastu państw (m.in. Australia, Iran, Meksyk, Norwegia, Peru, Polska, Rosja, USA). Z zakresu zoogeografii ważnym było określenie zasięgu występowania wielu gatunków bezkręgowców począwszy od Arktyki, poprzez lasy Syberii, pustynie Iranu, lasy tropikalne Azji i Ameryki Północnej i Południowej po Antarktykę. Prace z zakresu ekologii były skoncentrowane na wykorzystywaniu bezkręgowców jako bioindykatorów zmian środowiskowych zarówno na terenach polarnych, gdzie ustępują lodowce, jak i w bogatych lasach tropikalnych, które są niszczone pożarami. Istotnymi wynikami z zakresu prac parazytologicznych było zdefiniowanie zagrożeń generowanych przez pasożytnicze roztocze wśród niektórych gatunków jaszczurek, ptaków i ssaków. Ponadto określono potencjalne zagrożenie tych pasożytów dla zdrowia człowieka.Pełnił lub pełni szereg funkcji jak np. członek Komitetu Polityki Naukowej przy Ministrze Edukacji i Nauki, ekspert Narodowego Centrum Nauki w obszarze badawczym „Nauk o Życiu”, koordynator Narodowego Programu Leśnego w panelu „Dziedzictwo”, kierownik Katedry Ochrony Lasu i Środowiska oraz przewodniczący Wydziałowej Komisji ds. Nauki na Uniwersytecie Przyrodniczym w Poznaniu, członek prezydium Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Leśnego, przewodniczący Rady Programowej najstarszego na świecie czasopisma z zakresu nauk leśnych jakim jest „Sylwan”.