Tak jak się spodziewaliśmy, losy pomnika na Starym Rynku, nazywanego pomnikiem Walki i Męczeństwa budzą wśród bydgoszczan ogromne emocje.
<!** Image 2 align=right alt="Image 78447" sub="Większość naszych Czytelników chce, by pomnik przeniesiono w inne miejsce Fot. Archiwum">Wbrew obiegowej opinii, wcale zwolennicy usunięcia monumentu ze Starego Rynku nie wydają się być w mniejszości i nie są wyłącznie ludźmi młodymi.
Mniej więcej trzy czwarte Czytelników, którzy zechcieli zabrać głos, opowiedziało się za przeniesieniem pomnika w inne miejsce. Najczęściej wymieniano Dolinę Śmierci pod Fordonem, cmentarz Bohaterów na Wzgórzu Wolności i... skarpę na Szwederowie, górującą nad Nowym Rynkiem.
Ta grupa Czytelników wypowiadała się spokojnie i rzeczowo, przytaczając bardzo różne argumenty.
Czytelnicy protestujący przeciwko planom usunięcia pomnika znaleźli się tym razem w mniejszości, a ich argumenty pokrywały się ze sobą. W tym gronie więcej było osób wypowiadających się z wielkimi emocjami.
Natomiast swoistym odkryciem naszej sondy była wyraźnie z wypowiedzi naszych Czytelników przebijająca potrzeba odbudowania zachodniej pierzei Starego Rynku. Kiedy wreszcie radni i urzędnicy wysłuchają tego „głosu ludu” i na poważnie zajmą się sprawą przywrócenia Bydgoszczy utraconego dziedzictwa?
<!** reklama>Poniżej przedstawiamy niektóre wypowiedzi Czytelników. Najpierw oddajmy głos większości, czyli zwolennikom rynku bez pomnika:
„Rynek to miejsce życia z nadzieją. Płakać i błagać trzeba, ale nie tu!” (Pracki). „To bryła, która straszy. Dla młodych pokoleń to już tylko świadectwo jeszcze jednego nieszczęścia więcej” (stary bydgoszczanin, pamiętający jeszcze pomnik „Fryca” na rynku). „Nie może być cmentarza w samym sercu miasta. Tego nigdzie indziej nie ma! Rynek winien tętnić życiem. Jeśli mielibyśmy myśleć tymi kategoriami, wówczas trzeba by było chodzić tylko pomiędzy krzyżami, pomnikami etc. Nasz kraj będący areną wojen i powstań jest jednym wielkim cmentarzyskiem. Każdy metr kwadratowy przesiąknięty jest krwią. Każdy plac w większym czy mniejszym mieście był świadkiem tragicznych wydarzeń. Rozumiem potrzebę uświęcenia tych ludzi, ale, proszę, nie kosztem żyjących!” (Tomasz Pleban).
„Ten pomnik powstał w PRL i dla PRL. Byłem na tym spędzie, kiedy odsłaniali pomnik. Widowisko żałosne, najwięcej się mówiło o odradzaniu rewizjonizmu zachodnioniemieckiego. Pomniki męczeństwa miały konsolidować naród wokół jedynie słusznej linii” (jjme).
„Rynek Starego Miasta to nie katafalk. Funkcja rynku będzie zawsze w kolizji z nachalną martyrologią. Musimy się na coś zdecydować. W działaniach tzw. kombatantów widzę więcej pieniactwa i hipokryzji niż zdrowego rozsądku. Nie podoba mi się, że hałaśliwa i niewielka grupka tzw. społeczników próbuje narzucić swoje zdanie pozostałym mieszkańcom Bydgoszczy” (Eugeniusz Michalski).
„Pomnik musi z rynku zniknąć, to miejsce nietrafione. Trzeba odbudować zachodnią pierzeję i tam upamiętnić rozstrzelanych stosowną tablicą” (stary bydgoszczanin).
A tak argumentowali zwolennicy pozostawienia monumentu na swoim miejscu:
„W głowie mi się nie mieści, by pomnik przesuwać. Nie widzę takiej możliwości”. „Nie usuwać, bo Niemcy tylko na to czekają”. „Jestem zdumiony, że młodzież chce dyskoteki na Starym Rynku. Sowieci też tak robili. Polska kultura nie zezwala na takie zachowanie w miejscu uświęconym krwią”. „To skandal, tak piękny pomnik w tym dokładnie miejscu musi zostać. Bawić się młodzież może gdzie indziej. Uszanować trzeba historię” (Teresa Fiebig). „Pomnik powinien zostać, zabawy w pobliżu mnie i mojej rodzinie nie przeszkadzają, choć na rynku zostali rozstrzelani moi krewni” (Ewa Rutkowska). „Nie okradajmy własnej historii. Nie odcinajmy się od korzeni i tradycji. Pomników nie burzy się, a historia musi mieć swoją ciągłość” (Włodzimierz Sikorski).
