Pan dziś na wsi bawi

<!** Image 1 align=left alt="Image 21602" >Parę lat temu, zbliżając się do Pragi od strony Bratysławy, skręciłem z autostrady w drogę, która szybko zaprowadziła mnie w las. Tak przypadkowo odkryłem okolicę Slapskiej Prehrady, czyli małego przełomu Dunajca, ale na Wełtawie. Urocze miejsce.

Miało tylko jeden mankament. Co jakiś czas wędrowiec wypadał z gęstwiny na polanki, gdzie chowały się przed wścibskim okiem małe domki prażan, którzy uciekli z metropolii. Pod Bydgoszczą też można spotkać ustronne, schowane przed zazdrośnikami zakątki z gustownymi domami. Odnoszę jednak wrażenie, że wielu bydgoszczan marzy, by uciec z miasta, tak do końca z niego nie uciekając. I oszczędność nie jest tu elementem rozstrzygającym. Weźmy za przykład osiedle Kominbudu w Niemczu. Niby wieś, ale do miasta raptem parę kilometrów. Szlaban ze strażnikiem przy wjeździe daje poczucie bezpieczeństwa. To spore atuty. Ale z drugiej stony, za wspomnianym szlabanem kominbudman skręca w wąską drogę, na której ruch jak na Fordońskiej. Jedżdżą nią mieszkańcy kilku wsi oraz tłumy działkowiczów, dla których sezon trwa od przedwiośnia do późnej jesieni. Od tablicy Mendelejewa z rury wydechowej całkiem się więc nie ucieka. Krajobraz? Taki sobie. Płaskie pole wokoło, w oddali majaczy niezbyt bujny las. A z drugiej strony szlabanu nitka asfaltu, na której nie sposób zawrócić, skromne podjazdy przed domami i kieszonkowe ogródki. Zajrzeć w okno sąsiada - żaden problem, właściwie trudniej nie zajrzeć. Chyba że właśnie o to chodzi, by zajrzeć, docenić nowe meble, nowe auto przed garażem, nową kreację damy, która do auta wsiada. Jeśli tak, to przepraszam. To lepiej uciec z miasta jak najbliżej. Bo za miastem pańskość rzeczywiście lepiej widać.