Wiesz, mój Dziadku, mój kochany,
że dla Ciebie, mych nie szczędziłbym dziś sił.
W znoju, głodzie, czy o chlebie,
abyś tylko wesół był.
Niech stale radość i uciecha
Twoją kochaną ozdobią skroń
i niebo niechaj Ci się uśmiecha,
i anielska zawsze ochrania dłoń.

Tyle wierszy jest o babci, cioci, mamie, tacie.
za to Dziadka literaci, obdarzyli skromniej.
Aby uzupełnić luki, słowa pięknie kładę.
Chórem zawołajcie wnuki: Niech nam żyje Dziadek!