Znajomy filozof po ogłoszeniu wstępnych wyników wyborów chciał sobie poderżnąć gardło skorodowaną brzytwą pradziadka powstańca, inny przyjaciel zagroził, iż opuszcza Polskę natychmiast i to bez bagażu. Lubię lewaków, ale zbyt łatwo popadają w histerię. W mojej rodzinie, też lewackiej, stryj Leon oświadczył, że wraca do słuchania Radia Wolna Europa, bo teraz wie już na pewno, iż Kaczyński jest reinkarnacją Władysława Gomułki. Nie wspominam o tych, którzy na wieść o wyborczych rozstrzygnięciach porzucili marihuanę na rzecz metaamfetaminy. Ja, jako człowiek małej wiary, myślałem iż będzie znacznie gorzej, a prawica przystąpi do seryjnego piętnowania obywateli już od poniedziałkowego ranka.
Spokojnie, bo to jednak tylko PiS - pomyślałem, szukając, swoim animalnym zwyczajem, rzeczy być może drobnych, ale takich, których studiowanie mogłoby sprawić mi choć odrobinę niezdrowej przyjemności.
Pomyślcie, czy może być coś przyjemniejszego niż spektakularny orzeł, którego wywinął prokurator Piotrowicz. Dostał zasłużonego „ciumka” na pożegnanie. Okazał się nie do zniesienia nawet dla PiS-owskiego elektoratu.
Nie zobaczymy już w ławach poselskich posła Gryglasa, człowieka o dwóch twarzach i czterech językach. Nie pojawi się też tam tata prezydenta Dudy, udane skrzyżowanie Ignacego Loyoli z młodszą o kilkaset lat Kają Godek, którego poglądy budziły przerażenie nawet w kręgach zajadłych antyszczepionkowców, płaskoziemców oraz osobistych wrogów Karola Darwina. Będzie nam brakowało posłanki Pawłowicz, pochłaniającej sałatkę wraz z opakowaniem w czasie sejmowej tyrady wicepremiera Glińskiego.
Co do opozycji, to powinna się cieszyć z najłagodniejszego wymiaru wyborczej kary wobec zaprezentowanych kampanijnych wpadek, którymi niezmiernie bawiła szerokie grono symetrystów.
Dość nieśmiało i po cichu chciałbym zwrócić uwagę, iż sukces prawicy, który przeraził lewaków bardziej niż wizyta trzeźwego Mariusza Kamińskiego o piątej nad ranem celem rutynowej kontroli rachunków za abonament radiowo-telewizyjny, może zniechęcać do knucia przeciwko władzy, ale, ale… PiS wraz z sojusznikami rzucił do walki o elektorat niespotykane dotąd siły i środki, nie przekonując ponad połowy głosujących do tego, iż obrany kurs na średniowiecze, Budapeszt oraz Ankarę to dobry wybór dla Polski.
Może to oznaczać, że obecna władza, wstając z kolan puknęła głową w szklany sufit, czego najlepszym przykładem była utrata większości w Senacie. Jest to oczywiście sprawa do załatwienia, wiedzą o tym, ci którzy pamiętają kontrolowaną rozmowę Renaty Beger z posłem Lipińskim - nie takie cuda widzieliśmy, Skoro już przy nich jesteśmy, to nie lękajcie się, bo to tylko PiS.
