Anomalie klimatyczne zwykło się określać mianem żywiołów i katastrof i zaliczać do grona rzeczy absolutnie nieprzewidywalnych. Tak jest wygodniej, bo pozwala zepchnąć odpowiedzialność na kogoś lub coś spoza grona możliwych do zidentyfikowania.
Nie od dziś jednak wiadomo, że gradobicia, wylewy rzek, gwałtowne burze, oberwania chmury, powietrzne trąby i wiry itp. zjawiska prędzej czy później nas dosięgną. A z efektów, jakie wywoływały w przeszłości, można wyciągnąć wnioski i uchronić się choćby częściowo przed najgroźniejszymi skutkami na przyszłość.
Tego jednak w Bydgoszczy nie widać. Żyjemy jeszcze starą śpiewką o potrzebie ochrony każdego drzewa w mieście. Dopiero gdy upadnie, w całości lub tylko w postaci konaru, zwłaszcza na kogoś lub na coś, podnosimy larum. A tak dokonać przeglądu wcześniej, zainteresować się nimi? Które z nich zagraża w razie wichury? Podobnie z planszami i banerami coraz twardziej rządzącymi nami, to samo z pozostawionymi luzem na dachach elementami, które mogą spaść, dachami i innymi przykryciami.
Ten sam brak wyobraźni zobaczyć można w trakcie remontów dróg. Ten, kto ostatnio jechał w czasie ulewy jedynym czynnym pasem remontowanej jezdni ul. Focha, musiał mieć wrażenie, że walczy z górską rzeką. Nikt nie pomyślał bowiem, że w trakcie remontu też może pojawić się tzw. klimatyczna anomalia i co wtedy?
Nie psioczmy zatem na klimat. Popsioczmy na samych siebie.
