Trener Roku
Już sama nominacja jest dla mnie bardzo dużym wyróżnieniem. To nagroda za poświęcony czas, oddane serce oraz zaangażowanie w rozwój młodych piłkarzy. Piłka nożna dziecięca diametralnie różni się od piłki młodzieżowej, a zwłaszcza od piłki seniorskiej. To właśnie na początku swojej przygody młody zawodnik potrzebuje, by trener stał się dla niego inspiracją. Dlatego na pierwszym miejscu stawiam na dyscyplinę, odwagę w podejmowaniu decyzji, otwartość, samodzielność, szacunek do kolegów, dobre nawyki, przyjaźń, integrację grupy oraz współpracę. Poprzez sport dziecko uczy się, jak ważne jest dbanie o własne ciało i umysł, jak radzić sobie z rozczarowaniem, gdy nie dostaje tego, czego się spodziewało. Dowiaduje się, że każdy sukces wymaga ciężkiej pracy. Odkrywa, że sukces nie przychodzi z dnia na dzień. Staje się kreatywne i samodzielne. Jako trener staram się skupić nie tylko na rozwijaniu umiejętności ściśle piłkarskich, ale także na cechach, które wskazałem powyżej. To właśnie poprzez zabawę, wzajemny szacunek, rozwijanie pasji i ciężką pracę w grupie, dziecko z uśmiechem na twarzy wraca na kolejne zajęcia. Co najważniejsze – zaczyna wierzyć w siebie i swoje umiejętności. Kolejnym krokiem będzie piłka młodzieżowa, a następnie piłka seniorska. Dlatego każdy trener na poszczególnych etapach kariery dziecka jest bardzo ważny. Ja skupiam się na tym, żeby od najmłodszych lat dać impuls do ciężkiej pracy, która zaprocentuje zarówno na boisku, jak i w dorosłym życiu. Czego nauczyłem się jako trener? Na pewno cierpliwości, bo dzieci uczą się w swoim tempie. Komunikatywność pozwala mi na odpowiednie przekazywanie wiedzy. Staram się być również dobrym motywatorem – wraz z pozytywnym podejściem buduję świetną atmosferę i środowisko do pracy. Empatia pomaga mi w zrozumieniu potrzeb dzieci i współpracy z nimi. Wiem, że sport dla dzieci jest sposobem na rozwój fizyczny, społeczny i emocjonalny, a nie tylko skierowany na osiąganie wyników. Dziękuję za każdy oddany głos.