Wybieramy Szpital Roku
Sanatorium w Jaroszowcu miało spełniać funkcję profilaktyczno-leczniczą w leczeniu gruźlicy, która była poważnym problemem społecznym przełomu XIX i XX wieku. W 1926 roku Wojewódzki Związek Samorządowy w Kielcach przyjął uchwałę o wybudowaniu „Zakładu Leczniczo — Wychowawczego dla dzieci w Jaroszowcu, stacja kolejowa Rabsztyn”. O wyborze Jaroszowca zadecydowały przede wszystkim warunki geograficzne i klimatyczne. Wobec braku skutecznych lekarstw, w leczeniu gruźlicy bardzo dużą rolę przywiązywano do klimatu, a Jaroszowiec, położony wśród sosnowych i bukowych lasów na suchej piaszczystej glebie, okazał się miejscem idealnym. Uroczystość wmurowania kamienia węgielnego pod zakład w Jaroszowcu odbyła się 24 lipca 1929 r. i wziął w niej udział Prezydent RP Ignacy Mościcki. Placówka otrzymała imię Ignacego Manteuffla (1875 — 1927), wojewody kieleckiego, który podjął decyzję o budowie jaroszowieckiego prewentorium. Tak tę uroczystość wspominała jedna z pacjentek, urodzona w 1924 roku, z którą przeprowadził wywiad obecny dyrektor Szpitala Krzysztof Grzesik - „Ciotka i mamusia, pamiętam to jak dziś, podniosły mnie do góry bo tu byli panowie wytworni w cylindrach. Mamusia mi powiedziała. Zobacz! Zobacz! To jest prezydent Mościcki, kładą tu kamień węgielny i będzie tu sanatorium. ” - wspominała pacjentka.Wykonanie projektu zlecono wybitnemu architektowi Janowi Witkiewiczowi Koszczycowi (1882 — 1958). Witkiewicz zaprojektował zespół sanatoryjny składający się z trzech, połączonych że sobą budynków głównych oraz kilkunastu domów służbowych i mieszkalnych dla personelu. Charakterystyczna, łamana i niemal całkowicie przeszklona ściana frontowa (w stylu modernizmu polskiego), została tak zaprojektowana, aby sale były oświetlone słońcem przez cały dzień, co miało sprzyjać leczeniu gruźlicy. Jak na owe czasy był to bardzo nowoczesny obiekt, wykonany z żelbetonu, wyposażony w centralne ogrzewanie, oświetlenie elektryczne i wentylację.Budowa zakończyła się w 1934 roku i obiekt został oddany w użyczenie Komendzie Głównej Związku Harcerstwa Polskiego. Oficjalne oddanie sanatorium do użytku odbyło się 18 października 1937 roku. W uroczystościach wziął udział były premier, a podówczas minister pracy i opieki społecznej Marian Zyndram-Kościałkowski.Na przełomie 1959/60 roku placówkę w Jaroszowcu przekształcono w sanatorium dla dorosłych. Przyjeżdżali tu na leczenie chorzy z całej Polski. Z czasem zmieniały się metody leczenia, przybywało, jak na owe czasy, nowoczesnego sprzętu. W 1960 roku uruchomiono salę terapii zajęciowej, a następnie zakupiono spirograf, co umożliwiło powstanie pracowni badań czynnościowo-oddechowych. W 1976 roku Państwowe Sanatorium Przeciwgruźlicze „Rabsztyn” w Jaroszowcu zostało przekształcone w Wojewódzki Zespół Leczniczo-Rehabilitacyjny. W 1984 roku placówka przyjęła nazwę Wojewódzki Szpital Chorób Płuc w Jaroszowcu, a w 2012 r. Wojewódzki Szpital Chorób Płuc i Rehabilitacji, poszerzając tym samym leczenie o rehabilitację oddechową i ogólnoustrojową.W dniu 18.05.2018r. patronem Małopolskiego Szpitala Chorób Płuc i Rehabilitacji został Edmund Wojtyła i placówka przybrała nazwę Małopolski Szpital Chorób Płuc i Rehabilitacji im. Edmunda Wojtyły. Obecnie nasz Szpital świadczy usługi w zakresie : Rehabilitacji Pulmonologicznej, Rehabilitacji Ogólnoustrojowej, Ośrodka Rehabilitacji Dziennej oraz Fizjoterapii Ambulatoryjnej, oddziały rehabilitacyjne są na bieżąco doposażane w sprzęt. Przy Szpitalu funkcjonuje także Oddział Gruźlicy i Chorób Płuc, Poradnia Rehabilitacyjna oraz Poradnia Gruźlicy i Chorób Płuc.Podczas oraz po zakończeniu pandemii Covid 19 Szpital bardzo mocno zaangażował się w pomoc ozdrowieńcom prowadząc rehabilitację. Pacjenci przyjmowani z oddziałów covidowych wymagali intensywnej pomocy w powrocie do sprawności, wymagali nauki podstawowych czynności np. chodzenia.
Link do wypowiedzi:https://mschpirit-my.sharepoint.com/:v:/g/personal/mpalka_mschpirit_onmicrosoft_com/EaYp6-fYcMhAnnXZVicP2BwBkcNkDUZGC4CZTGj0Y_nVDw?e=Oq3Fhz\\