Kim są popularni dzisiaj hipsterzy?

O ludziach, którym nie zależy na tym, by być modnym, jest coraz głośniej. Nie chodzą do znanych miejsc, nie czytają tego, co czytać się powinno, nie śledzą najnowszych premier kulturalnych.

<!** reklama>

Coraz częściej widujemy ich na ulicach, szczególnie dużych miast. Świetnie wyglądają i wyróżniają się z tłumu. Krótko mówiąc: mają styl. Poza tym, że zawładnęli rynkiem modowym, coraz częściej pojawiają się w innych dziedzinach kultury. Nie piją kawy w kubkach z logo kawiarni i nie są ometkowani, ale to oni wyznaczają trendy. O kim mowa? O hipsterach.

Kim oni są?

„Jestem za gruby na hipstera, a niech to jasna cholera i kocham Teatr Rozmaitości i wszystko co zrobił Krzysztof Warlikowski”- śpiewa Dr Misio. Arek Jakubik, znany aktor i wokalista zespołu Dr Misio w prześmiewczy sposób przedstawił hipstera, bo jak mówił w wywiadzie dla naszej gazety ciężko go określić, a coraz częściej się o nim mówi. Problem polega na tym jak ich rozróżnić od innych ludzi, którzy też lubią jeździć na rowerze i świetnie wyglądają. Przede wszystkim hipsterzy mają mocno zakorzenioną chęć wyprzedzania trendów w odróżnieniu od tych, którzy je wyznaczają, czyli trendsetterów.

<!** Image 3 align=none alt="Image 215882" sub="Hipsterzy to ludzie, którzy nie podlegają wyznaczanym trendom, ponieważ sami je wyznaczają.(Fot.: Thinkstock)">

Według definicji tłumacza - Władysława Kopalińskiego, hipster to zapalony miłośnik jazzu, osoba zamiłowana w rzeczach modnych i eleganckich, w nowościach. Za to, co nowe w modzie, odpowiadają klasy wyższe, a zmiany następują wtedy, gdy dostrzegamy podobny ubiór u przedstawicieli klas niższych. Skutkiem jest walka klasowa. Teorię tę rozwinął w Stanach Zjednoczonych socjolog Herbert Gans, wyróżniając trzy kultury smaku: wyższą, średnią i niższą. Jak do tej teorii mają się hipsterzy? Czy można ich gdziekolwiek przypisać? Z tym będzie trudniej, ponieważ hipsterów wyróżnia kombinacja stylów.

Nie nadają się do żadnej szuflady

Dla nich nie ma znaczenie to, co męskie, a co kobiece, czy coś jest tanie albo drogie, bo świetne dżinsy można znaleźć na bazarze za kilkanaście złotych albo za cenę dużo wyższą od tej na metce w znanym butiku. To ludzie, którzy nie podlegają wyznaczanym trendom, ponieważ sami je wyznaczają. Zwykle noszą to, co modne nie jest, dlatego sukienka pożyczona od babci czy fryzura jaką miał dziadek we wczesnych latach swojej młodości są jak najbardziej mile widziane w przeciwieństwie do ubrań z popularnych sieciówek, które obowiązują w danym sezonie. Nie tylko styl ubierania hipsterów jest ciekawy. Warto podkreślić, że są to ludzie, którzy na taki styl mogą sobie pozwolić.

Pożądany wolny zawód

Żeby zostać hipsterem, trzeba spełnić określone warunki. Jednym z wyznaczników prawdziwego hipstera jest to, że nie pracuje na pełnym etacie. Praca w określonych godzinach jest niczym innym jak tylko obciachem. Hipster nie jest jednak bezrobotnym, który bez celu spaceruje po mieście. Zwykle wykonuje tzw. wolny zawód, który daje środki na zaspokajanie przyjemności, bo jest hedonistą. Nie spotkamy go jednak w klubie, do którego chodzą celebryci czy koledzy ze studiów. Bywa w miejscach, które przez większość ludzi uznawane są za dziwne. Nie słucha też tego, co grają rozgłośnie radiowe ani tego co przez krytyków uznawane jest za niszowe. Jeśli zapytamy prawdziwego hipstera czego słucha, to szybciej dostaniemy to na papierze niż usłyszymy odpowiedź, gdyż są to nazwy trudne do wymówienia.

Musi być chudy

Jeśli chodzi o rzeczy bardziej przyziemne, to niehipsterskie jest też robienie codziennych zakupów w hipermarketach jak również uznawanych za modne sklepach z ekologiczną żywnością. Prawdziwy hipster zwykle nie ma uzupełnionej lodówki, dzięki czemu jest szczupły. Większość rzeczy, które ma w swojej szafie lepiej wygląda na szczupłej sylwetce, dlatego musi o nią dbać. Jak wiemy, hipster też człowiek i coś jeść musi. W tym wypadku w menu mile widziane są świeże warzywa, owoce i produkty naturalnego pochodzenia.

Trudne życie narcyza

Bycie hipsterem wcale nie jest łatwe. Trzeba się trochę pomęczyć i przede wszystkim poświęcić, czas na znalezienie, ubrań, jedzenia i sposobu spędzenia wolnego czasu, który będzie różnił się od standardowych rozrywek. Nie jest też możliwe pomieszanie stylów, bo choć hipster lubi się bawić i kombinować, to nie chce trafić do żadnej szuflady. Jaki z tego wniosek? To człowiek jak każdy inny tyle, że z dziesięciokrotnie większym przekonaniem o własnej wyjątkowości i oryginalności. Zdecydowanie lepiej być niepowtarzalnym niż być jednym z wielu, tylko cena za tę niepowtarzalność jest dosyć wysoka. Dla zwykłych ludzi bycie hipsterem kojarzy się z niczym innym jak utrudnianiem sobie życia i marnowaniem czasu, a czas na ten niecodzienny, modnie niemodny styl jest niezbędny. Tak więc prawdziwych hipsterów wcale nie ma aż tak wielu, a ci, którzy starają się nimi być bardzo często zamiast poprawiać, tylko psują swój wizerunek. Na koniec złota zasada: Żaden prawdziwy hipster nigdy nie powie o sobie, że jest hipsterem.